In zijn boek ”The Great Spiritual Migration” gaat de Amerikaanse schrijver en spreker Brian McLaren op zoek naar een betere manier om christen te zijn in een snel veranderende wereld. Zaterdag was McLaren te gast in Amsterdam.

De Foundation Academy of Amsterdam, een onderwijsinstelling die gratis onderwijs aanbiedt aan studenten met een migrantenachtergrond, organiseerde de conferentie ”The Changing Faces of Christianity” (de veranderende gezichten van het christendom). „Een van de grote uitdagingen van deze tijd is hoe we omgaan met het conflict dat gaande is tussen de generaties. We zijn vaak zo bezorgd over onze voorouders die over onze schouders meekijken, dat het niet mogelijk is om te doen wat we moeten doen”, aldus McLaren.

McLaren, een van de vooraanstaande figuren in de progressieve missionaire ”emerging church”-beweging, illustreerde zijn zorg aan de hand van een aantal ervaringsverhalen. „Ik sprak eens een Koreaanse student die mij vertelde: „Het laatste jaar heb ik mijn geloof opnieuw moeten doordenken. Ik ben Koreaan en christen, maar in Korea moest ik leren over Plato en Aristoteles. Ik ben Aziaat; waarom moet ik mij dan verdiepen in westerse filosofen als ik mijn eigen culturele bronnen niet ken? Dus toen ben ik naar de bibliotheek gegaan en heb de ”Tao Te Ching” van Lao Tzu geleend. Ik voelde me heel zondig toen ik dat deed, maar toen ik het uit had, begon ik te huilen. Ik voelde me voor het eerst een Aziatische christen.””

Nog een verhaal: „Een vrouw uit Costa Rica vertelde me eens het volgende: „Ik ga mijn hele leven al naar de pentecostale kerk, maar mijn kinderen gaan niet meer. Mijn zoon zei: „Mijn hele leven heb ik moeten luisteren naar het welvaartsevangelie. Maar het enige wat ik zie is dat de prediker rijk is en jij arm. Deze kerk heeft geen toekomst voor mij.””

Prof. dr. Stefan Paas, hoogleraar missiologie en interculturele theologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam en aan de Theologische Universiteit Kampen, heeft waardering voor het werk van McLaren, maar uitte ook stevige kritiek. „Ik vind het boek van McLaren inspirerend, met name de nadruk op het christendom als een manier van leven en liefhebben. Immers, het christendom draait uiteindelijk om liefde. We zijn hier om God en onze naaste lief te hebben, en dat is alles wat we hier te doen hebben.”

Prof. Paas vroeg zich echter af of er nu werkelijk iets nieuws onder de zon is: „Dit is altijd al gezegd door christenen door de eeuwen heen. Ik vraag mij af of McLaren niet een te sterk onderscheid maakt tussen verleden en toekomst. Hij is in zijn boek heel helder over wat er in de kerkgeschiedenis allemaal mis is gegaan. Tegelijkertijd is hij heel optimistisch over de mogelijkheden in de toekomst om met alle mensen van goede wil een betere wereld te bouwen. Ik vraag me dan af: Als het verleden zo verschrikkelijk was, waarom zouden we denken dat het in de toekomst beter wordt?”

Prof. Paas waarschuwde dat het gevaarlijk kan zijn om als christenen al te relevant te willen zijn. „Er ligt hier een paradox: het Evangelie is relevant voor deze wereld, de mensheid en de planeet, maar het is het meest relevant als het niet al te druk is met zijn eigen relevantie. Er bestaat ruimte tussen de wereld en het Koninkrijk van God. Het gevaar van al te veel idealisme is dat idealisten boos worden op alles en iedereen die hun plannen in de weg staan, en ik zie dat vandaag ook om ons heen gebeuren. Uiteindelijk zal progressief idealisme de christelijke liefde doden.”