De dominee (68), blauwe trui, donkerbruine broek, zit op een vuurrode sofa in de bieb. Hij leest dagblad Trouw.

Ds. Heeringa is emeritus predikant van de protestantse gemeente in Swifterbant. Dit najaar houdt hij een paar keer zitting in de bibliotheek. Dinsdagmiddag was het eerste spreekuur.

Swifterbant is een polderdorp met slechts één kerk, De Hoeksteen. „De kerk is er voor het dorp”, zegt ds. Heeringa. De kerk moet dus de bühne op, we moeten ons gezicht laten zien. Van Ruler zei dat we geen kerk zijn voor onszelf, maar dat ons werkveld de hele wereld omvat. Mijn voorganger, ds. Harm Feijen, liep op zijn klompen door het dorp en hij liep bij iedereen naar binnen. Nou dan. We zitten hier in de polder, de mensen leven hier met de voeten in de klei.”

Het spreekuur van de dominee heeft als thema ”Babbel in de bieb.” Op tafel staat een blik vol Zeeuwse babbelaars. Wat valt er te babbelen? „Mensen mogen tegen mij aanpraten, over alles waar ze maar over praten willen, alles wat mensen beweegt, wat hen raakt, eenzaamheid bijvoorbeeld, alledaagse zorgen of teleurstellingen in het leven. Ik zit hier om levensverhalen aan te horen en soms komen daar diaconale of pastorale contacten uit voort. Het gaat in de eerste zinnen niet over grote geloofsthema’s, maar daar kunnen we best op uitkomen. Vaak zijn het oppervlakkige gesprekken, soms gaat het een spade dieper. En een enkele keer vloeit er een gebed uit voort.”

De torenklok slaat vier uur. Het spreekuur duurt inmiddels een uur. Er is nog niemand verschenen. „Dat geeft niets”, zegt ds. Heeringa. „De mensen weten dat ik hier voor hen ben. Ik laat ’t aan God over wie Hij mij stuurt. Wat ik te zeggen heb, is dit: Mens, wie je ook bent, hoe je het ook verknald hebt in het leven, je bent welkom in de kerk en bij God.”

In het rond staan rekken vol streekromans, spannende boeken, romantische boeken over de liefde, ernstige boeken over het leven. Aan de toiletdeur hangt een poster met de tekst: ”De nieuwe Nicci French”.

De kerk moet gastvrij zijn, vindt ds. Heeringa. Op zondag komen de mensen naar ons toe. Op dit spreekuur komen we naar de mensen toe. Ik zit bewust in de bieb, niet in de kerk. De Hoeksteen is voor het dorp wel een gemeenschapshuis, maar een kerk heeft toch een hogere drempel dan een bibliotheek. Jezus voerde de meeste gesprekken ook buiten op straat, niet in de synagoge.”

Is de dominee op het spreekuur evangelist? „Het loopt door elkaar heen. Ik heb geen stapeltje Bijbels naast me liggen en deel ook geen evangelisatiefolders uit. Ik zit gereed om mijn leven met de ander te delen. En ik bid of God de kiemkracht en de wasdom geeft. Ik ben maar een aanreikertje.”

Leonard is vaste bezoeker van de bibliotheek. Nee, hij gaat niet naar het spreekuur. „Maar ik vind het toch wel mooi dat de dominee daar zit.”