De les van Dordt
„In het verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal.” Toen ik mijn trouwe vierwieler in parkeergarage Drievriendenhof manoeuvreerde, lag deze uitspraak nog te sluimeren, om in de oude binnenstad van Dordrecht weer tot leven te worden gewekt.
Een intrigerend gezelschap van een illustere school uit alle windstreken van de vroegere Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden was samengeroepen ter gelegenheid van 400 jaar Dordt. Waar in vervlogen tijden het synodetoerisme hoogtij vierde, herhaalde de geschiedenis zich weer.
Deze edele afgevaardigden liet zich in de Augustijnerkerk meenemen in het verhaal van de synodestad. De sfeertekening door prof. dr. Van Lieburg gaf kleur en contrast aan deze roemruchte synode.
Deze week is het 400 jaar geleden dat de Staten-Generaal tot ratificatie van de Dordtse leerregels overgingen. En daarmee hebben we tot de dag van vandaag een monumentaal werk in ons kerkboek. Vandaar deze ode aan de synode. Maar… menigeen slaakt een zucht. Veel geprezen, weinig gelezen. Leiden de leerregels geen sluimerend bestaan? Hoe houden we het kloppend hart van dit belijdenisgeschrift levend voor onze nieuwe generatie?
Zeven maanden van bidden en werken, van preken en spreken, van politiek en repliek resulteerden in het manuscript. Onder leiding van voorzitter Bogerman –bekend vanwege zijn mannelijke gelaatsexpressie– kwam de onrust tussen Gommer en Armijn ten einde.
In die zeven maanden heeft zich heel wat afgespeeld in de oudste stad van de Republiek. Boeiend om kennis te nemen van de dynamiek rondom de synode. Het getouwtrek met de koorden, de logistiek en de financiering van het evenement. De publieke tribune en zijn functie. Ook toen waren mensen al gek op synodenieuwtjes en kwam nepnieuws voor. De bijdrage van de internationale afgevaardigden geven het geheel een breed katholiek perspectief. En dan waren er nog de curiositeiten rondom een Deense profetes en een onheilspellende komeet.
Binnen klonken de lieflijke tonen van psalm 84. Buiten schreef een oranje robotarm in prachtige kalligrafie een nieuwe boekrol vol. Toen ik keek, was deze robomonnik midden in Zacharia 4:6. Kuierend over de klinkers vervloden we weer naar huis. Een ander Dordt achterlatend. Met een verhelderde blik op de leerregels en een nieuw venster op Nederland. Geschiedenisonderwijs. Hoe mooi. Wie het verleden verlevendigt in het heden, verrijkt het nu en daarmee wat wordt. Dat is de les van Dordt.