Netanyahu doet reputatie van politiek overlever opnieuw eer aan
Benjamin Netanyahu mag zich naar alle waarschijnlijkheid opnieuw premier van Israël noemen. Zijn Likudpartij wist de Blauw Wit-alliantie van zijn belangrijkste rivaal Benny Gantz bij de verkiezingen van dinsdag niet in zetelaantal te overtreffen. Het blok van rechtse partijen dat door Netanyahu wordt geleid heeft echter opnieuw een meerderheid in de Knesset behaald. En dus heeft de zittende minister-president de beste papieren om een nieuwe regering te vormen.
Dat is een prestatie op zich. Als Netanyahu er inderdaad in slaagt een volgende coalitie te smeden –en weinig wijst erop dat hem dat niet zal lukken– wordt hij de langst zittende premier van de Joodse staat en streeft daarmee David Ben Goerion voorbij.
Deze verkiezingen gingen ook vooral over de persoon van Netanyahu. Het was voor veel Israëliërs een stem vóór of tégen Bibi. Dat gevoel heeft de premier de afgelopen tijd ook volop versterkt. Het ging in de campagne om zíjn prestaties als leider van de natie, en niet zozeer om de verdiensten van zijn partij.
Hij beklaagde zich ook met enige regelmaat over de vermeende heksenjacht op zijn persoon. De aanklachten wegens corruptie en de negatieve berichtgeving in de media waren allemaal onderdeel van een stelselmatige poging om hem zwart te maken en een einde aan zijn lange politieke carrière te maken.
Dat laatste is dus duidelijk niet gelukt. Sterker nog, zijn Likudpartij wist er zelfs vijf zetels bij te krijgen en komt vermoedelijk op 35 plaatsen in de volksvertegenwoordiging uit.
Met één grote kanttekening bij dat electorale succes. Netanyahu hangt nog altijd een serie aanklachten boven het hoofd. Zijn advocaten krijgen nog de mogelijkheid in een pleidooi te proberen het openbaar ministerie op andere gedachten te brengen. Het ziet er echter niet naar uit dat hoofdaanklager Mandelblit van zijn voornemen zal afwijken.
Dat buitje ziet Netanyahu ook wel hangen. En dus bereidt hij wetgeving voor die ervoor moet zorgen dat een zittende premier tijdens zijn ambtsperiode onschendbaarheid geniet. Dat zou hem in elk geval voor zijn komende mandaat van rechtsvervolging moeten vrijwaren.
Daarmee doet hij zijn reputatie als politieke overlever alle eer aan. De vraag is echter of dat in het belang van Israël is. Veel commentatoren in Israëlische media hebben de afgelopen tijd geklaagd dat deze gang van zaken een forse smet op het blazoen van de enige democratie in het Midden-Oosten is.
Tegelijkertijd bepaalt die democratie ook dat de kiezer uiteindelijk het laatste woord heeft. Ondanks alle roep om verandering, spreekt de uitslag duidelijke taal. Diezelfde uitslag zou overigens voor Netanyahu en Gantz ook aanleiding kunnen geven een regering van nationale eenheid met een comfortabele meerderheid te vormen. Daarmee zou de veelgehoorde klacht van verdeeldheid deels worden gesmoord.
