Als je je ogen dichtdoet, zie je in gedachten de monniken in hun ruisende pijen door de gangen van abdij Sion in Diepenveen lopen. Alleen het geluid van vogels dringt door de muren van het statige bouwwerk. Verder is alleen de stilte hoorbaar. Of is er meer? „Diep in je hart hoor je God in je praten als je hier bent”, zegt Albert van den Berg (9).

Rien en Tjakkelien van den Berg wonen sinds augustus met hun dochter Hyke (21) en zoon Albert in het klooster. Samen met Albert schreef Rien van den Berg een kinderboek: ”De Sionsbende en de Vazendief”. In november verscheen het bij uitgeverij Vuurbaak.

Jongerenreizen

Aan het ontstaan van het boek ging een lange geschiedenis vooraf. Van den Berg, met zijn weelderige haardos tot op de schouders een opvallende verschijning, is in het dagelijks leven journalist bij het Nederlands Dagblad. Daarnaast is hij auteur van meerdere boeken. Als dichter werkte hij mee aan het project ”Psalmen voor Nu”. Hij studeerde aan de Theologische Universiteit Kampen (TUK) en werd in 2015 predikant van de gereformeerde kerk vrijgemaakt De Lichtboei in Dronten-Zuid. „Ik verzorgde ook jongerenreizen naar Trier en naar Echternach in Luxemburg, waar Willibrord ligt begraven.”

Van den Berg kon niet weten dat ondertussen een eind buiten zijn blikveld iets gaande was dat zijn leven drastisch zou veranderen. In Diepenveen, even buiten Deventer, vertrokken in 2015 de laatste acht monniken uit abdij Sion. Het klooster was in 1890 gesticht op een stuk grond van 60 hectare. Slechts hier en daar op het landgoed stonden boerderijen. Het rooms-katholicisme leefde anno 2015 nog steeds in het gebied, maar het daadwerkelijke kerkbezoek was afgenomen. En ook het klooster lokte onvoldoende mensen om het draaiende te houden.

Een werkgroep besloot zich in te zetten voor het behoud van het klooster. Een van de initiatiefnemers, dr. Mees te Velde, was oud-rector van de TUK. Van den Berg: „Hij wist dat ik pelgrimages hield en vroeg of ik ook een keer met een groep het klooster wilde bezoeken. Eerst zag ik dat niet zo zitten. Want in Trier en Echternach zijn terrasjes waar jongeren terechtkunnen. Sion heeft niets.”

Toch besloot Van den Berg het erop te wagen. Het bleek een succes te zijn. Na regelmatige bezoeken aan de abdij, trok het gezin in augustus 2018 in het klooster. Namens drie kerken in Deventer is Van den Berg samen met zijn vrouw begeleider voor het Jongerenklooster en verzorgt hij er Bijbelstudies. De studieavonden trekken vooral rooms-katholieke bewoners uit de omgeving. „We luiden vier keer per dag de klokken. Dat waarderen mensen in de omgeving. Ze gaan misschien niet meer naar de kerk, maar ze vinden het belangrijk dat er op Sion wordt gebeden.”

Concentreren

Van den Berg ontvangt samen met zijn vrouw ook regelmatig groepen jongeren, die een weekend komen. „Jongeren vinden hier een plek waar ze zich kunnen concentreren.” Tijden een jongerenweekend is er vier keer per dag twintig minuten lang een bijeenkomst in de kloosterkerk. ,We beginnen met zeven minuten stilte. In het begin vinden jongeren dat onwennig. Maar het is me een keer gebeurd dat ik bij de laatste bijeenkomst van een weekend per ongeluk al na zes minuten de stilte verbrak. Toen waren een paar jongeren boos dat ik hun een minuut stilte afnam.”

Volgens Van den Berg is de nood onder jongeren groot. „Er heerst een informatiechaos, met alle apps die ze krijgen. Ook is er een relatiechaos: alles lijkt te mogen. Daarnaast is er een oriëntatiechaos, doordat er voor jongeren geen lijnen meer worden uitgezet. En er is een grote prestatiedruk.”

Te midden van al het werk dat Van den Berg voor jongeren deed, moest hij zorgen dat hij zijn eigen gezin niet vergat. „Ik ging aan mijn zoon Albert voorlezen uit de serie ”Vier vrienden” van Piet Prins. Na het laatste deel wilde hij dat ik verder las. Maar ja, er zijn niet meer delen en Piet Prins leeft niet meer. Dus er komen ook geen delen meer bij. Toen zijn we zelf maar een verhaal gaan schrijven. Elke avond las ik aan Albert voor. Na het voorlezen overlegden we hoe het verder moest. Wat hij aangaf, schreef ik op terwijl Albert op bed lag. En de volgende dag las ik voor wat ik had gemaakt.”

Favoriete plekje

Albert zelf vindt het heel erg leuk dat hij mee mocht helpen met het boek van zijn vader. En natuurlijk ook dat Albert zelf eigenlijk de hoofdpersoon is, die in het boek Wolf heet. „Ik lijk precies op Wolf. We hebben ook allebei rood haar. Ik houd net als Wolf van spelen en klauteren.” Dat blijkt ook wel als Albert wordt gevraagd naar zijn favoriete plekje in het klooster. Hij loopt meteen naar de woonkamer, klimt op de rugleuning van de bank en zit in een mum van tijd in de stenen vensterbank op ongeveer anderhalve meter hoogte.

„Mijn klasgenoten vinden het wel vet dat ik in een boek sta”, zegt Albert. Overigens bestaan drie andere kinderen die in het boek voorkomen ook daadwerkelijk, evenals de vader van Wolf, die opvallend veel lijkt op Rien van den Berg. „Af en toe spelen we het boek na. Want alle plekjes uit het boek bestaan ook echt.”

Er is inmiddels een vervolg op het boek in de maak. Dat verschijnt naar verwachting in de loop van het jaar.

Klauteren, onderzoeken en nadenken over engelenzang

”De Sionsbende en de Vazendief” is het eerste kinderboek van Rien van den Berg. Hij heeft het geschreven aan de hand van de belevenissen en verzinsels van zijn zoon Albert. En dat is te merken. Het boek sluit namelijk goed aan bij de belevingswereld van kinderen van de bovenbouw van de basisschool en de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Avonturen bedenken, klauteren, achter verdachte mensen aan gaan, op onderzoek in een oud klooster. En tegelijk ook nadenken over dingen die er in het leven echt toe doen. De kinderen raken bijvoorbeeld onder de indruk van prachtig gezang, wat hen doet denken aan de engelenzang.

Wie het klooster of de omgeving bezoekt, zal veel plaatsen en bouwwerken uit het boek terugvinden. De vervallen hut, de theekoepel en de kloostergang zijn allemaal precies nagetekend zoals ze er in werkelijkheid uitzien.

Boekgegevens

De Sionsbende en de Vazendief, Rien en Albert van den Berg; uitg. Vuurbaak; 144 blz.; € 12,95.