Spaanse premier kiest voor partijbelang
Pedro Sanchez houdt het voor gezien. Na acht maanden gooit de Spaanse regeringsleider de handdoek in de ring.
Vrijdag bevestigde de 46-jarige sociaaldemocraat wat velen al een week geleden zagen aankomen en riep vervroegde verkiezingen uit. Op 28 april gaan de Spanjaarden naar de stembus.
Binnen een week heeft Sanchez gehoor gegeven aan de twee belangrijkste eisen van de rechtse oppositie. Eerst blies hij de prille dialoog op met de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen. Het idee om een onpartijdige bemiddelaar aan te stellen riep heftige reacties op bij de conservatieve partijen en de invloedrijke rechtse media. Zij schilderden Sanchez af als een „verrader” van het vaderland.
Het was de directe aanleiding voor een massale protestdemonstratie van afgelopen zondag in Madrid. Daarbij trokken conservatieven (PP) en rechtsliberalen (Cs) samen op met Vox. Deze extreemrechtse partij voerde daarbij de boventoon. Al vóór de demonstratie ging Sanchez door de knieën. Hij staakte de gesprekken met de Catalanen, ook al omdat de behoudende vleugel van zijn eigen PSOE fel gekant was tegen de voorzichtige toenadering.
De gevolgen waren voorspelbaar. De minderheidsregering van Sanchez had deze week de steun nodig van de Catalaanse fracties om zijn begroting door het parlement te loodsen. Geïrriteerd door het afbreken van de dialoog waren de Catalanen niet langer bereid om Sanchez te steunen.
Sanchez stond voor de keus. Zijn ambtstermijn uitdienen tot 2020 zonder zijn eigen begroting, of verkiezingen uitroepen: de tweede eis van de rechtse oppositie. Uiteindelijk koos hij voor het laatste omwille van de „stabiliteit” van het land.
Die stabiliteit lijkt allerminst verzekerd. De peilingen voorspellen een voor Spaanse begrippen ongekende fragmentatie van het parlement. Eerder dan de stabiliteit van het land, lijkt het electorale belang van de PSOE doorslaggevend te zijn geweest in het besluit van Sanchez om snel verkiezingen uit te roepen.
Naar verluidt denken zijn adviseurs dat Sanchez zijn harde opstelling tegenover Catalonië kan omzetten in electoraal succes. Tegelijk zou het beeld dat de rechtse partijen naar de pijpen dansen van ultrarechts (Vox) de sociaaldemocraten in de kaart kunnen spelen.