D. A. Carson: Het kruis is de norm voor hoe we onszelf zien
Leiderschapstrainingen, managementcursussen, persoonlijke ontwikkelingsplannen – ze zijn zelfs de kerken binnengesijpeld. Christenen kunnen beter terecht bij de eerste Korinthebrief, vindt D. A. Carson. „Het kruis van Christus moet centraal staan in al ons handelen.”
In ”The Cross and Christian Ministry” bespreekt Carson (71), hoogleraar Nieuwe Testament aan Trinity Evangelical Divinity School in Deerfeld (Illinois) in de Verenigde Staten, een aantal passages uit 1 Korinthe. Die spitst hij toe op het thema leiderschap.
Wat was de boodschap van de apostel Paulus?
„Hij maakt duidelijk dat het werk van predikanten niet wordt gekarakteriseerd door autoritair handelen of door trots. Als mensen denken dat het Evangelie daarover gaat, dan is dat een misverstand. Het gaat om het werk van Jezus Christus, Die zondige mensen redt. Niet door een overwinnaar op een wit paard, maar door het kruis. Zijn volgelingen, onder wie de leiders in de kerk, moeten dezelfde houding hebben. Ze dienen bereid te zijn om te sterven. Aan zichzelf, om anderen te kunnen dienen.
Leiderschap in de christelijke kerk is dus altijd anders dan seculier leiderschap, waarin het vaak draait om de eigen persoon en carrière. Het kruis is de norm voor hoe we onszelf zien.
Predikanten kunnen mopperige oude mannetjes worden als ze zien dat hun krachten afnemen en dat jongere collega’s afbreken wat zij hebben opgebouwd. Ik vroeg eens aan een oude man: „Hoe komt het dat u op uw leeftijd niet verbitterd bent geraakt?” Hij antwoordde: „Hoe kan iemand trots zijn als hij naast het kruis staat?” Dat is precies waarom het gaat.”
Moet het kruis in elke preek aan de orde komen?
„Het maakt mij niet uit of je in elke preek het woord ”kruis” gebruikt. Wat wel belangrijk is, is dat we steeds opnieuw dicht bij het Evangelie komen: bij de God van alle genade en bij Zijn heerlijkheid in Christus.”
Carson, die samen met de Amerikaanse predikant Tim Keller leiding geeft aan het evangelicale netwerk The Gospel Coalition, laat in zijn boek zien dat het kruis christenen uit verschillende culturen met elkaar verbindt. Hij spreekt dan ook liever niet over Nederlandse christenen, Chinese christenen of Braziliaanse christenen, maar over wereldchristenen. Dat zijn mensen die oprecht geloven in de Heere Jezus Christus, trouw zijn aan Hem en aan Zijn Koninkrijk, en de wereldwijde kerk belangrijker vinden dan hun eigen gemeenschap, cultuur of samenleving.
De Canadese theoloog doet bijna jaarlijks alle continenten aan, „behalve Antarctica”, om lezingen te houden. Eerder dit jaar sprak hij in Hamburg op de achtste conferentie van Evangelium21, een platform van reformatorische evangelicalen in Duitsland.
Carson: „Overal waar je oprechte christenen ontmoet, leer je iets. Van gelovigen in China, van de Kikuyu in Oost-Afrika, van mensen in Latijns-Amerika of Europa. Dan zie je hoe groot de overeenkomsten zijn: ze willen allemaal buigen voor de heerschappij van Christus en voor het gezag van de Schrift, en benadrukken daarbij het belang van de kruis.
Natuurlijk zijn er bepaalde culturele verschillen tussen christenen. In stijl, in humor, in gewoonten. Of je staat of zit als je zingt tijdens de kerkdienst. Die zaken worden minder belangrijk, juist omdat je ziet dat andere dingen veel belangrijker zijn. Een wereldchristen is minder sterk gebonden aan de eigen cultuur en meer aan de Heere Jezus en aan Zijn kinderen op deze wereld.”
The Cross and Christian Ministry. Leadership Lessons from 1 Corinthians, D. A. Carson; uitg. Baker Books; 160 blz.; $ 12,99.