Zonder goede vijand blijft de populist nergens
De populist begint nooit met een goed verhaal over hoe de wereld er zou moeten uitzien. Dat trekt geen kijkers. Het populisme begint altijd met een vijand. Als je ergens tégen bent, kun je je boos maken. En als je boos bent, luisteren de mensen veel beter naar je.
Er is één ideale vijand. Dat is Hitler. Met een viltstift hoef je maar een klein snorretje op een foto te tekenen, en je boodschap staat.
De nazi wordt heel veel als vijand gebruikt. Rechts doet dat met links en links doet het met rechts. Of ze gelijk hebben, doet er niet toe. Het is een vorm van besmeuring. Framing heet het officieel.
Er zijn nog genoeg andere vijanden. De Europese Unie is de laatste jaren een reuze dankbaar vijandbeeld. De EU is ver weg, dus hoort niet alles. De EU is zwaar verdeeld (ze heeft alleen al drie presidenten), dus ze kan zich moeilijk verdedigen. Ze heeft ook vele zwakheden. Kortom, d’r is een hoop in de EU waarmee je heerlijk de spot kunt drijven. Maar goed, ook dit is framing.
Nu is de populist er niet zozeer op uit veel vijanden te maken. Het gaat erom dat de ander het recht verliest om het wettige gezag te dragen. Vroeger luisterden we immers naar de koning, maar niet naar zijn nar. Welnu, beste mensen, laat u niet bedriegen door een bende oplichters. Denk na en doe uw plicht, in het belang van uw kinderen.
En zo wordt een frame vanzelf een echte vijand. Althans, als je je laat meevoeren.