„Want zo zegt de Heere: Roept luide over Jakob met vreugde, en juicht vanwege het hoofd der heidenen; doet het horen, lofzingt, en zegt: O Heere! behoud Uw volk, het overblijfsel van Israël.”

Hier wordt gesproken over de bekering der Joden in het laatste der dagen. Versta hier een lichamelijk (ze zullen niet geheel uitsterven) en een geestelijk (van de geestelijke en eeuwige dood en verdoemenis) behoud.

In dit vers komt in het ene deel een stof van lof en dankzegging tot God voor en in het andere deel een krachtig gebed. Dus men kan de woorden zeer goed aanvullen alsof er stond: „O Heere, Die reeds zo doorluchtig begonnen bent Uw volk, het overblijfsel van Israël, door ons als hoeders bijeen te vergaderen en toe te roepen om zich op te maken naar Sion. U, Die reeds ook al begint een beroering en beweging te verwekken onder die dorre doodsbeenderen. Wij zeggen U enerzijds lof en dank voor die grote weldaad, maar wij bidden en smeken U tevens, zend toch nu verder heil en voorspoed. Laat toch het welbehagen van U tot behoud van Uw volk, door onze hand en dienst gelukkig voortgaan! Behoud Uw volk, het overblijfsel van Israël.”

Joachimus Mobachius, predikant te ’s-Hertogenbosch (”De lang gewenste en vast aanstaande bekering van het volk der Joden”, 1746)