De bondsdag stond in het teken van het thema ”Zo zegt de Heere”.

Ds. P. M. van ’t Hof vroeg zich in het middagprogramma af hoe we als christenen onze profetische roeping moeten zien. „Die begint allereerst bij Gods spreken. Wij moeten luisteren, Zijn Woord ontvangen en doorgeven. Zo worden wij geroepen om profetisch Zijn Naam te belijden, om ons leven priesterlijk aan Hem te wijden en om koninklijk tegen de zonde en de duivel te strijden”, aldus de hervormde predikant uit Huizen.

Hij verbond die profetische roeping met de begrippen waken, wachten en werven. „Waken in de gebeden, met open ogen onderscheiden waar het werkelijk op aankomt. Inzien wat God tot ons zegt, doorzien wat er gaande is en uitzien naar Christus’ komst.” Wachten noemde hij: vol verwachting toeleven naar de vervulling van Gods belofte. „Niet passief afwachten, maar actief verwachten.” Werven is volgens de predikant getuigen in woord en daad. Het licht van God weerkaatsen in deze donkere wereld.

Wonder

Ds. J. C. Breugem, hervormd predikant in Boven-Hardinxveld, sprak in het ochtendprogramma over het deelthema ”Gods machtswoord”. Hij pleitte voor „een hernieuwde waardering van de verkondiging van het profetische woord.”

Als zegsman namens God moesten de profeten zeggen wat God gezegd wilde hebben. „Met Christus als dé Profeet begint het. Laten wij ook daar beginnen”, zei ds. Breugem. Wanneer de hoogste Profeet het woord neemt, komen de Schriften tot hun vervulling en komt het verzoenende kruis in beeld. „Dan gebeurt het wonder. Doden horen de stem van de Zoon van God en leven”, aldus de predikant.

Waar het Woord niet als goddelijk woord ontvangen en gehoorzaamd wordt, roept het weerstand op, stelde ds. Breugem. Als de Heere Jezus de lezing uit de profeten verzorgt, vat Lukas Zijn preek samen met: „Heden is deze Schrift in uw oren in vervulling gegaan.” Toch moeten wij volgens de predikant aan meer dan alleen woorden denken. „Jezus als hoogste Profeet was net zo machtig in Zijn werken, krachten, wonderen en tekenen.”

Tijdens de morgenbijeenkomst droeg Ria Jonker-Hakkert het voorzitterschap van de Hervormde Vrouwenbond over aan Gertruud de Koeijer-Hoekman uit Bilthoven. Jonker-Hakkert zei tien jaar geleden met verwachting van de zegen van de Heere de roeping tot het voorzitterschap te hebben aanvaard. „Ik heb me verantwoordelijk gevoeld voor het blijvend belang van Bijbelstudie, en ik heb gezocht naar een verantwoorde manier van vernieuwing.” Verder zei de scheidende voorzitter verwonderd en dankbaar te zijn voor het in haar gestelde vertrouwen.

Tijdens de dag verleenden diverse muzikanten hun medewerking: Ton Burgering (piano), Frits Berkhoff (orgel), Rhodé op ’t Hof (viool), Giselle Alma (contrabas) en Esther van de Craats (solozang).

Els Kaptein-de Koning vertelde hoe zij in hartje Amsterdam probeert om profetisch aanwezig te zijn. Ze is vrijwilligster in hospice Kuria en werkt als verpleegkundige in de thuiszorg. In de Amsterdamse Noorderkerk coördineert ze het verenigingswerk. Ze zei verwonderd te zijn over hoe Gods Geest in de hoofdstad aan het werk is.

„Ik kon geen nee zeggen”

Al op jonge leeftijd voelde de nieuwe bondsvoorzitter, Gertruud de Koeijer-Hoekman uit Bilthoven, liefde voor de vrouwenbond. Als middelbare scholier in Goes ontmoette ze haar toekomstige man, ds. R. W. de Koeijer. Hij ging in Utrecht theologie studeren. „Voor mij doemde het spookbeeld op van een vrouwenvereniging. „Niet doen”, zei hij.” Eenmaal getrouwd, kwamen ze in Stellendam op Goeree-Overflakkee terecht, waar De Koeijer pastoraal medewerker werd. „Amper gesetteld, werd ik uitgenodigd voor de vrouwenvereniging. Ik durfde geen nee te zeggen. Ik was 21, de anderen heel veel ouder.” Als jong meisje raakte ze onder de indruk op de vereniging. „Het werden gouden jaren in Stellendam.”

Nu is ze predikantsvrouw en bestuurslid van de Hervormde Vrouwenbond en kwam de roep om het voorzitterschap van de bond op zich te nemen. „Ik kon geen nee zeggen. De liefde tot de Heere en Zijn Woord en ook de Bijbelstudies hebben me gevormd.” Ze noemt het een voorrecht voorzitter te mogen zijn. „Mensen om me heen, ook mijn man, hebben me ertoe gestimuleerd.”