GZ-psycholoog: Geen levenslang trauma voor Thaise voetballers
Twaalf jongens en hun trainer verblijven al anderhalve week in een Thaise grot. „Een ingrijpende gebeurtenis”, oordeelt GZ-psycholoog Sisca van der Hell. Toch kun je volgens haar niet zeggen dat ze er een levenslang trauma aan zullen overhouden.
Wat maken deze kinderen door?
„Van een afstand, zonder de precieze context te kennen, is dit natuurlijk moeilijk te bepalen. Zeker is dat hun normale patroon flink is verstoord. Ze zitten al dagenlang in een natte, koude en donkere omgeving, zonder eten en nauwelijks drinken. Ongetwijfeld hebben ze gevreesd voor een slechte afloop. Als psycholoog duid je dit als een ingrijpende gebeurtenis.”
Hoe reageert iemand in zijn algemeenheid op een ingrijpende gebeurtenis?
„Heel verschillend. Het heeft er onder meer mee te maken hoe stressbestendig iemand is en hoe de gebeurtenissen gebufferd worden. Met andere woorden wat staat er tegenover? Het maakt ook verschil of je zo’n ingrijpende gebeurtenis alleen meemaakt of als groep. Een belangrijk figuur is de trainer, de enige volwassen figuur waarop de kinderen kunnen terugvallen. Is hij kalm gebleven? Zo ja, is hij erin geslaagd dat op de kinderen over te brengen? Misschien heeft hij de moed erin kunnen houden door verhalen te vertellen of met hen liederen te zingen. Wellicht konden de kinderen ook hun angsten delen, zonder elkaar verder de put in te praten.
Zo’n 80 procent van de mensen die een ingrijpende gebeurtenis meemaken, houdt er niks aan over. De resterende 20 procent houdt veel last van klachten zoals herbelevingen, nachtmerries, concentratieproblemen, hyperalert zijn en ontwikkelt een posttraumatische stressstoornis.”
Zijn kinderen niet heel veerkrachtig?
Van der Hell glimlacht. „Dat is een volkswijsheid. Iedereen kan door een ingrijpende gebeurtenis een trauma oplopen. Zelfs heel jonge kinderen.”
Laten we zeggen dat 20 procent een trauma ontwikkelt. Wil dat dan zeggen dat ze daarvan de rest van hun leven last houden?
„De kinderen en hun trainer vergeten deze gebeurtenis natuurlijk nooit meer. Maar als er goede zorg wordt geboden, hoeven ze de herinnering hieraan niet meer blijvend te koppelen aan gevoelens als wanhoop en verdriet. In plaats daarvan zullen ze er later op een rustige manier op kunnen terugblikken.”
Stel, u gaat de trainer of een van de kinderen behandelen. Hoe zorgt u ervoor dat hij zover komt?
„Nederland kent hiervoor twee erkende behandelmethoden. In beide therapieën werken de therapeuten met kinderen en hun ouders. Cognitieve gedragstherapie helpt de kinderen die een trauma hebben door te praten over de gedachten en gevoelens over de ingrijpende gebeurtenis. Samen met de therapeut worden manieren bedacht om daar anders mee om te gaan.
In EMDR-therapie vermindert de emotionele lading van een ingrijpende gebeurtenis door het naarste plaatje ervan op te zoeken en dan een extra taak te doen. Het kind doet dan twee dingen tegelijk en dat helpt om het minder naar te vinden. Op basis van wat het best bij iemand past, kan worden bepaald welke therapie het meest passend zal zijn.
Ik weet niet of beide behandelmethoden in Thailand bekend zijn. Als dat niet zo is, moeten we de Thai deze aanreiken, want ze zijn namelijk zeer doeltreffend.”
traumaexperts.nl
