De nadruk in deze serie ligt op wat grote predikers en denkers ons leren aangaande het normale christelijke leven. De reeks kent indrukwekkende namen: Augustinus, Luther, Calvijn, Owen, Wesley, maar ook C. S. Lewis en Bonhoeffer.

De ondertitel van Meyers boek –”Doctrine and life as fuel and fire”– is een poging een samenvatting van zijn prediking te geven: leer en leven als brandstof en vuur. Daarmee is gezegd: zoals vuur brandstof nodig heeft om te branden, zo heeft het christelijke leven de leer van de apostelen nodig om te bloeien.

Voor Lloyd-Jones is het helder: „Als je leer niet deugt, klopt je leven ook niet.” En: „Als mij gevraagd zou worden wat de grootste zorg onder christenen vandaag is, inclusief zij die Bijbelgetrouw (”evangelical”) zijn, dan zou ik zeggen: dat is ons gebrek aan geestelijk leven en van werkelijke kennis van God.”

Tegen de stroom van zowel zijn tijd als de onze in zegt Lloyd-Jones: „De weg naar een rijke persoonlijke geloofservaring is, in eerste instantie, een helderder objectief verstaan van de Bijbelse waarheid. De kortste weg naar bevinding is verdieping in de waarheid. De concentratie op bevinding of ervaring alleen is over het algemeen een christelijk leven dat gebonden is in oppervlakkigheid en ellende.”

Kennis van de christelijke geloofsleer begint volgens Lloyd-Jones in ons hoofd, het vat vlam in ons hart en leidt zo tot een leven dat vlamt van waarachtige gehoorzaamheid in de wil.

Het boek van Meyer is een zeer kernachtige samenvatting van Lloyd-Jones prediking. Hoewel zijn boodschap mij niet onbekend was, heb ik het boek met veel vreugde en met nog meer instemming gelezen.

In de eerste helft wordt –met name aan de hand van citaten van de doctor zelf– de geloofsleer besproken. Telkens weet Meyer helder te verwoorden hoezeer die voor Lloyd-Jones altijd en per definitie verbonden is aan het concrete christelijke leven.

Wie zich wil sterken in dode orthodoxie moet dit boek dichtlaten. Met grote klem preekt Lloyd-Jones dat je geen christen kunt zijn zonder dat je ook tegelijkertijd een levend lidmaat bent van de onzichtbare kerk. Een christen is iemand die aan Christus verbonden is door een waarachtig geloof – wie dat niet is, is geen christen.

Het tweede deel gaat meer in op de concrete christelijke levenspraktijk.

Ik ben (opnieuw) geraakt door de kracht die (nog steeds, of: juist nu!) van deze prediker uitgaat. Wat we nodig hebben zijn heldere, Bijbels-heldere definities van wat wij geloven. Die helderheid is bij Lloyd-Jones eerder een Bijbels-theologische helderheid, dan een dogmatische (al hoeft dat geen tegenstelling te zijn). De leer van de apostelen wil hij verkondigen. Vers voor vers, hoofdstuk na hoofdstuk. Zo legde hij de brieven aan Rome, aan Efeze, Kolosse en de brief van Johannes, alsmede de Bergrede, aan de gemeente uit. Soms met meerdere preken over één tekst. Altijd met een zeer zakelijke uitleg van wat er staat. En ook altijd vergezeld van een glasheldere, vurige toepassing op allen die dit Woord horen.

Ter afsluiting en ter uitnodiging het volgende citaat. „De lakmoesproef van ons geloof is dit: hoe zou u zich voelen als tijdens een luchtaanval de bommen rondom u neerregenen? Je hoort ze vallen, en je weet dat een volgende zomaar op jou kan neerkomen en je einde zal worden. Dat is de test. Hoe bent u eronder als u oog in oog staat met de dood, met het einde?”

„Een christen is iemand die zeker kan zijn over de laatste dingen, ook wanneer hij vaak onzeker is over de dingen die nu gebeuren.”

Voor wie verlangt naar geestelijk vuur: neem en lees.

Lloyd-Jones on the Christian Life: Doctrine and Life as Fuel and Fire, Jason C. Meyer; uitg. Crossway, Wheaton, 2018; ISBN 978 1 4335 4527 6; 272 blz.; $ 19,99.