Hij was nog maar net met de vut, toen zijn oudste zoon Pieter vroeg of hij oppasopa wilde worden. Veerman senior twijfelde niet lang en zei ja. Op de eerste dag in zijn nieuwe ‘functie’ ging het echter ‘mis’: „De vrouw van mijn tweede zoon, Gert-Jan, belde die ochtend dat ze was bevallen. Natuurlijk gingen we eerst bij hen op kraambezoek.”

Het voorbeeld laat meteen zien dat er tussen oppasopa’s en -oma’s en hun kinderen een andere relatie bestaat dan tussen ouders en een kinderopvang: er is (meestal) geen zakelijk contract, ‘werktijden’ zijn vrij flexibel en er kan altijd wat tussenkomen, waardoor de ‘oppasdienst’ geheel of gedeeltelijk vervalt. Op het moment dat baby Marit van zoon Gert-Jan wat ouder was, vroeg Gert-Jan of pa en ma ook bij hem konden oppassen. Een korte periode deden die dat twee dagen per week bij hun twee zonen, maar dat vonden ze te zwaar. Vandaar dat ze nu de ene week bij Gert-Jan oppassen en de andere week bij Pieter. En als zoon 3, Theodoor, hulp nodig heeft, kan ook hij een beroep op hen doen. Die regeling bevalt prima. „We hebben nog nooit tegen een oppasdag opgezien. Het voelt allemaal juist heel ontspannend en verrijkend.”

Het mooiste van het oppassen is dat ze hun kleinkinderen regelmatig zien, vinden Gerard en Ria. Dat de relatie met hen heel hecht blijft. „Als we komen aanrijden, staan ze al achter de ramen op de uitkijk. „Ooooopa en oooooma”, gillen ze dan. En als we binnenkomen, zeggen ze: „Dag, lieve opa en oma.” Geweldig! We zijn veel directer bij hun levens betrokken dan als we hen alleen op verjaardagen zouden zien. We kennen hen veel beter en weten precies hoe we met ze moeten omgaan. Onze kleinzoon Christiaan is een ondernemende doener. Die wil actie. Marit is meer een nadenkend typetje. Die wil voorgelezen worden. Jolijn is heel nieuwsgierig en wordt graag rondgereden in de buggy.”

Een oppasdag vliegt voorbij, vinden de twee senioren. Op een mooie dinsdag in april arriveren ze rond kwart voor negen bij het huis van hun middelste zoon in Ede. Kleindochter Marit is al naar school, ma is op weg naar haar werk en zoon Gert-Jan vertrekt na een paar korte instructies op de fiets naar het station. Even drinken, een boekje van Nijntje lezen, een kort uitstapje naar de winkels of het tuincentrum en het is alweer tijd om Marit van school te halen. Tussen 12.00 en 13.00 uur lunchen opa, oma en de kleindochters met elkaar en luisteren ze naar de schoolbelevenissen van Marit. Daarna moet Marit terug naar school en Jolijn naar bed en hebben opa en oma tijd voor wat klusjes in tuin of huis. „Allemaal vrijblijvend”, zegt Ria. „Onze kinderen zeggen altijd dat alles wat we doen, een cadeautje is. Zo is het goed te doen en voelt oppassen absoluut niet belastend. Integendeel!”