Ds. Hanna Massad groeide op in Gaza-stad, waar hij in 1999 voorganger werd van een baptistengemeente. De moord op een van zijn gemeenteleden in 2007 was voor de predikant en zijn gezin reden om de stad te ontvluchten. Ds. Massad werd pastor van een vluchtelingengemeente in de Jordaanse hoofdstad Amman. Nu woont hij in de Verenigde Staten, vanwaar hij met zijn organisatie Christian Mission to Gaza werkt in het Midden-Oosten.

Ds. Massad hield donderdagavond een presentatie bij het Hoornbeeck College in Apeldoorn, op uitnodiging van de stichting Ismaël. De stichting verspreidt christelijke lectuur in het Arabisch en verleent praktische hulp in Arabische landen.

Van de 2 miljoen inwoners van Gaza zijn er zo’n 1000 christen, de meeste Grieks-orthodox en rooms-katholiek. De baptistengemeente van ds. Massad telt circa 200 leden. „Ik heb nooit in een gevangenis gezeten”, zei ds. Massad, „maar als je in Gaza woont, zit je ook in een gevangenis. Christenen leven er tussen meerdere vuren. Militante moslims bedreigen ons, de traditionele kerk is niet gelukkig met wat we doen en dan is er nog de Israëlische bezetting. Hoe leef je je geloof te midden van deze vuren? Hoe kun je hier nog een geest van liefde en vergevingsgezindheid hebben?”

Twee kogels

In het gebouw van de baptistengemeente is de enige christelijke bibliotheek in de Gazastrook gevestigd. De diensten worden belegd op de zesde verdieping, met uitzicht op de Middellandse Zee.

Het gebouw bevindt zich letterlijk tussen de vuurlinies, vertelt de voorganger. „Het is gebeurd dat ik op een zondagavond mijn preek niet kon afmaken. Er werd dicht bij ons gevochten, de mensen werden heel nerveus. Ik moest stoppen met preken en we zijn naar huis gegaan.”

Ds. Massad vertelt hoe op een dag een gemeentelid werd gekidnapt door militanten. „Hij zou om halfvijf in de middag bij ons zijn, maar kwam niet opdagen. Per telefoon konden we met hem praten. Hij zei: Het zal lang duren voordat ik terugkom. We realiseerden ons dat het ernstig was, maar wisten niet wat we doen moesten. Alleen het gebed bleef over. Het was zaterdagavond, ik ging naar huis om mijn preek voor de zondag voor te bereiden. Midden in de nacht werden we gewekt met het bericht dat het dode lichaam van de man was gevonden. Hij was van korte afstand met twee kogels geëxecuteerd. Ik moest het zijn vrouw gaan vertellen, een moeder van twee kleine kinderen, en in verwachting van de derde. Enkele maanden later kreeg ze een meisje, dat ze de naam Samma gaf. In het Arabisch betekent dat hemel. Want, zei de moeder, haar vader is in de hemel. Haar wraak? Ze sprak de wens uit dat de mannen die haar man vermoordden bij de Heere Jezus zouden komen. Hoe kan het dat een jonge weduwe de moordernaars van haar man vergeeft?”

Ds. Massad benadrukt dat er „niets is wat Jezus niet kan overwinnen. Dit is wat ons in beweging zet, wat ons inspireert. Jezus zegt: Ik ben de Opstanding en het Leven. Ook als je sterft, zul je opnieuw leven. En Hij zegt ook: In de donkerste uren van ons leven zal beproefd worden of ons geloof echt is of niet. Als we dan volharden komen er de vruchten die de Heere wil zien.

Als ik door moeilijke tijden ga, probeer ik mezelf voor te houden: Hanna, wat is groter, je God of je probleem? Je geloof of de uitdaging waar je voor staat? Als ik mijn probleem groter maak dan mijn God, kom ik in grote moeilijkheden.”

Ds. Massad weet dat de slechtste plek op aarde de beste kan worden, voor wie Gods wil doet. „Als je in Gods wil bent, is dat de beste plek voor jou, zelfs al woon je in Gaza. Maar als je buiten Gods wil bent, en je woont in het beste land ter wereld, zoals Nederland, is dat de slechtste plek voor jou.”

Christen, of ook discipel?

Het is een eer om christen genoemd te worden, zegt ds. Hanna Massad van Christian Mission to Gaza (CMG). „Maar het woord ”christen” komt maar drie keer in de Bijbel voor. Het woord ”discipel” daarentegen komt 233 keer voor. Het gaat er dus niet alleen om een christen genoemd te worden, maar om echt een volgeling te zijn. Veel mensen willen Christus volgen. Maar de kwestie is: als er een prijs voor betaald moet worden, hoe veel van ons zijn bereid die prijs te betalen?

Petrus wilde Christus van verre volgen. Maar Johannes en Maria volgden hem tot het kruis. Willen we Christus alleen volgen met een comfortabel leven? Willen we Hem volgen op veilige afstand? Of willen we Hem ook volgen op de weg naar het kruis? De Heere heeft ons geleerd dat er in Zijn leven een kruis is geweest, maar ook dat er een kruis is in het leven van zijn volgelingen. Je moet dan ook niet verbaasd zijn als er een kruis in je leven komt. De Heere heeft gezegd dat een dienaar niet meer is dan zijn heer. Dus als er in het leven van de Meester een kruis is, is dat er ook in het leven van de dienaren.”