„Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlaswiek zal Hij niet uitblussen.”

Toen Thomas oprecht en eenvoudig tot Christus kwam, niet om tegen te spreken maar om meer te leren, verstootte Christus hem niet. Hij boog Zich des te meer, uit liefde, om hem beter te onderwijzen en de weg nog meer duidelijk te maken. Want Hij kent ons. Hij weet wat maaksel wij zijn, nietig en broos. Als Hij met ons zou handelen naar onze dwaasheid, wij zouden vernield worden. Jezus is niet zoals de mensen haastig, lichtvaardig en trots. Integendeel: Hij is vriendelijk, liefhebbend, teer en vol medelijden met zondaren. Het is Zijn ambt en werk om een Onderwijzer te zijn van de onwetenden. Hij is een Helper in onze zwakheden en broosheden en een Medicijnmeester om onze zweren en wonden te verbinden en te genezen. Wie zou zich dan niet gewillig overgeven aan zo’n Leraar, Die de zondaars niet wil verstoten. Hij geeft hen niet over aan zichzelf, hoewel hun verdorvenheden Hem daartoe zouden nopen. Wat een dwaasheid is het dat velen door hun zwakheid veraf staan van Christus. Hoe meer verdorvenheid wij zouden vinden in onszelf, des te meer zouden we naar Hem toe moeten vluchten.

John Brown, predikant te Wamphray

(”Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven”, 1667)