„Het afgelopen jaar was een verschrikking voor Armeense christenen in Turkije.” Dat concludeerde het christelijke weekblad ”Armenian Weekly” onlangs. In de stad Diyarbakir zijn volgens het blad complete wijken vernietigd.

De Surp Giragoskerk in Diyarbakir, die in 2011 werd heropend na een door de lokale autoriteiten betaalde restauratie, is door het Turkse leger veranderd in een kazerne. „Kerkbanken zijn verbrand. Overal is de geur van urine aanwezig.”

Ds. Ahmet Güvener van de protestantse gemeente in Diyarbakir sprak in een recent interview over „antichristelijke praktijken” in Turkije, waaronder gedwongen assimilatie en het ontheiligen van kerken. De pastor merkte hierbij op dat dit niets nieuws was, „want we lijden al jaren onder etnische en religieuze discriminatie.” Hij wees erop dat er sinds het uitroepen van de Turkse republiek in 1923 niet één nieuwe kerk is gebouwd, „terwijl de staat miljarden uitgeeft om megamoskeeën op te richten.”

Vader Gabriël, een Syrisch-orthodox priester van het Saffronklooster in de provincie Mardin, meldt dat zijn klooster is verlaten. Door de onveiligheid komen er geen pelgrims en toeristen meer. „De strijd brengt de christelijke minderheid slechts ellende.”

Niet iedereen is echter pessimistisch gestemd. In de provincie Mardin liggen dorpen zoals Kafro en Bet Kustan, die van oudsher door Assyrische christenen werden bewoond. Deze sloegen in de jaren 90 van de vorige eeuw op de vlucht richting Europa als gevolg van gevechten tussen Turkije en de Koerdische afscheidingsbeweging PKK. Steeds meer van deze indertijd gevluchte christenen blijken echter naar hun dorpen terug te keren. Dit gebeurde op uitnodiging van de voormalige Turkse premier Ecevit, wiens partij bij de verkiezingen in 2002 werd weggevaagd door de partij van de huidige president van Turkije, Erdogan.