Een wandelgroep heeft zijn wekelijkse tocht erop zitten. De circa tien deelnemers nemen plaats aan tafels in de lunchroom in het gebouw van De Wegwijzer en bestellen koffie of thee met iets lekkers. Georgio (15) maakt de bestellingen klaar en bedient de klanten, samen met Gerrit van Kruistum van Ontmoeting.

De lunchroom ging in september van start, toen christelijke gemeente De Wegwijzer haar nieuwe, multifunctionele kerkgebouw in Almere-Buiten opende. Behalve een kerkzaal en diverse kleinere ruimtes bevinden zich in het pand een christelijke boekwinkel en de lunchroom. Ook is er een afhaalpunt voor pakketjes van DHL.

Voorganger André Meulmeester van De Wegwijzer ervaart de samenwerking tussen de kerk en andere organisaties als positief. „Als missionaire gemeente komen we in aanraking met mensen die allerlei problemen hebben. Onze hoofdtaak is het doorgeven van het Evangelie. Voor specifieke vormen van hulp rond bijvoorbeeld thuisloosheid, verslaving of prostitutie verwijzen we door naar organisaties zoals Ontmoeting.”

Voedselpakketten

In de lunchroom snijdt het mes aan twee kanten. Jongeren doen er werkervaring op, terwijl het meteen een ontmoetingsplek is voor mensen uit de buurt. Meulmeester: „Ons kerkgebouw is nu zeven dagen per week open. Als mensen in de lunchroom zitten of een pakketje bij DHL ophalen, informeren ze soms naar wat hier nog meer te doen is. Sinds we dit gebouw hebben, is het aantal bezoekers van de diensten met 125 tot 150 per week toegenomen. We hebben nu gemiddeld 450 tot 500 kerkgangers.”

De eenzaamheid in Almere is groot, merkt Meulmeester. Via het missionair diaconaat heeft zijn gemeente contacten met mensen in armoede. „We geven geen geld, maar kijken hoe we in natura kunnen helpen, met onder meer voedsel en kleding. Elke vrijdag bezorgen we vanuit deze locatie zestig warme maaltijden bij mensen in de buurt. Ook vullen we wekelijks voedselpakketten.”

Gerrit van Kruistum (46) uit Wekerom is sinds twee jaar veldwerker bij Ontmoeting. Hij werkt twee dagen per week voor deze organisatie in Almere, na de zomer gaat hij volledig in de stad aan de slag. Hij zoekt jongeren op straat op, bezoekt pro-scholen (voor jongeren die in het reguliere voortgezet onderwijs niet goed uit de voeten kunnen), biedt ambulante begeleiding en heeft contacten in een tbs-kliniek.

De lunchroom valt eveneens onder de verantwoordelijkheid van Van Kruistum. Hij vertelt dat deze dagelijks maximaal 25 betalende klanten trekt. „We hanteren lage prijzen –1,50 euro voor een pistoletje kaas–, maar als mensen geen consumptie kunnen betalen, geven we hun bij uitzondering gratis koffie en een broodje. Daar wordt geen misbruik van gemaakt.”

Op dit moment werken vier personen uit de doelgroep van Ontmoeting in de lunchroom. „Vanuit de pro-school krijgen we geregeld de vraag of we iemand een poosje onder onze hoede willen nemen. Jongeren met wie het niet zo goed gaat, kunnen hier een stageplek krijgen met extra aandacht en begeleiding, zonder de prikkels van school. Ergens anders schoppen ze aan tegen gezag, hier spreken ze de klanten netjes aan met u. Soms komt er een groep. Zo hield de vakorganisatie RMU hier een bijeenkomst met ruim vijftig mensen. Pro-leerlingen maakten de lunch klaar en bedienden hen.”

Hoewel het accent op jongeren ligt, kunnen anderen eveneens in de lunchroom aan de slag. Zo werkt een vijftiger die hulp kreeg van Ontmoeting rond een huisuitzetting hier aan re-integratie. De deelnemers krijgen ondersteuning van onder anderen Van Kruistum en een vrijwilliger uit Elspeet met ruime horeca-ervaring.

Sinds kort moslim

Deze ochtend is Georgio druk in de keuken. Hij zit in de derde klas van PrO Almere. „Ik vind school niet echt leuk”, zegt hij terwijl hij een pistolet doormidden snijdt. Sinds februari loopt hij stage in de lunchroom. „De school heeft deze plek voor me uitgekozen. Ik wist niet dat ik het hier zo naar m’n zin zou hebben. Anders was ik allang weg geweest.”

Georgio groeide op in Almere, zijn familie komt oorspronkelijk uit Suriname. Hij woont bij zijn oma en bekeerde zich recent tot de islam. Nadat hij eerder kapper wilde worden, richt hij zich nu op de horeca. In de lunchroom werkt hij het liefst in de keuken, maar doet hij ook ervaring op in de bediening. „Eerlijk gezegd praat ik niet graag met vreemde mensen, maar hier leer ik dat wel.”

„Als je jongeren verantwoordelijkheid geeft, kunnen ze veel”, zegt Van Kruistum. „Ik beschouw hen als collega’s. We doen het werk samen. Als het druk is en ze in de stress schieten, help ik hen.” Intussen voorziet hij de mensen van tips en adviezen. „We doen samen boodschappen. Als iemand losse plakken kaas wil kopen, wijs ik erop dat een blok kaas goedkoper is. En ik leer hen ook eens onder in de schappen te kijken in plaats van alleen naar producten op ooghoogte die duurder zijn.”

Van Kruistum hoopt dat jongeren mede door de ervaring die ze hier opdoen op termijn elders een betaalde baan vinden. „Wij kunnen dan nog een periode begeleiding bieden.” Ook op andere terreinen ziet hij voldoende mogelijkheden. „André Meulmeester droomt van een Care Centrum met onder meer een ruimte voor tweedehandskleding en een kleine supermarkt. Ik zie onze gasten daar al werken.”

Vanuit de lunchroom kunnen cliënten in de toekomst wellicht per scooter op bestelling broodjes bezorgen in de buurt, oppert Van Kruistum. „Er zijn nog genoeg kansen om jongeren die soms zelf geen toekomst zien nieuw perspectief te bieden.”