Dat enig gevoel voor humor beide heren niet vreemd is, blijkt uit de foto in het verder wel erg summiere booklet waarop beiden een speelgoedpiano bespelen. Het geven van de naam ”Forza Italia” aan een prima gespeelde medley van Italiaanse muziek is qua humor een gouden greep. Berlusconi, wiens politieke partij zo heette, zou vereerd moeten zijn.

Ik kan me ook voorstellen dat Mozart een glimlachje zou hebben geproduceerd bij het luisteren naar de jazzy versie van zijn Turkse Mars, die gespeeld wordt volgens een ”less is more”-principe, in plaats van met alle druktemakerij en onmogelijke virtuositeit die je tegenwoordig vaak hoort bij dit stuk.

Van Vliet en Lenselink vormen al sinds 1989 een duo, en dat hoor je. Het samenspel is perfect, klankbalans en menging zijn goed, beide toetsenisten dagen elkaar uit niet alleen tot muzikale hoogtepunten maar ook tot prachtig verstild spel.

Evergreens, klassiekers en geestelijk werk wisselen elkaar op deze cd af. Alleen daardoor al was er bij mij geen moment van verveling.

Het enige origineel voor deze bezetting geschreven werk op de cd is de Duet Suite van de Canadese componist Denis Bédard. Een aantrekkelijk stuk muziek, met als hoogtepunt een al even energieke als originele fuga.

De cd, die is opgenomen in de Elisabethkirche in het Duitse Marburg, klinkt fraai ruimtelijk zonder dat er details verloren gaan.

New Collection – Jan Lenselink (grandpiano) en André van Vliet (organ); Ichtus (ICH 991066); € 14,95; bestellen: www.andrevanvliet.nl