Het boek waarin Pascalle Bonnier en Matthijs Kok hun doe-het-zelfprojecten beschrijven heet ”Maak het zelf”. Duurzaamheid was een belangrijke drijfveer bij het samenstellen ervan. „Spullen waaraan je gehecht bent, gooi je minder snel weg en laat je sneller repareren.” Daarbij gaan de twee er dan wel even van uit dat jij of degene aan wie je de spullen cadeau doet er een band mee krijgt.

Bonnier en Kok wijzen lezers vooral op het plezier van doe-het-zelven. Wie het doet uit financiële redenen komt soms bedrogen uit, stellen ze. „Zelf dingen maken is in het begin niet per se goedkoper. Het is vergelijkbaar met een flinke voorraad in de keukenkast. Als je net begint te koken, kom je erachter dat het handig is om verschillende specerijen en kruiden en dergelijke in huis te hebben. Even schrikken als je bij de kassa staat, maar je hebt er wel lang profijt van.”

De meeste klussen in het boek zijn goed te doen. Bonnier en Kok richten zich op mensen die niet per se twee rechterhanden hebben. De benodigde materialen zijn over het algemeen vrij goedkoop en makkelijk te vinden. Bij elk project staat een vrij uitgebreide beschrijving en wie daaraan niet genoeg heeft, kan op www.atelierkok-bonnier.nl instructiefilmpjes en patronen vinden.

De zelfmaaksels beperken zich overigens niet tot interieuraccessoires: de auteurs beschrijven bijvoorbeeld ook hoe je een oud T-shirt tot garen transformeert, hoe je een knoop aannaait en hoe je zonnebrand of deodorant produceert.

Tijd voor een proef op de som. Maar welke proef en welke som? Het betonnen kastje op bezemstelen poten of de palletkast of de autobandpoef? Gaaf, maar waar laat je ze? Het huis is al zo vol. Het tapijt van gehaakt vlastouw dan? Leuk, maar hoe maak je die ”basissteken”?

Eerst maar eens de gootsteenplopperkaarsenstandaard proberen. (Jammer dat het woord niet op een Scrabblebord past: met 3x woordwaarde zou je al snel boven de 100 punten komen.) Waarschijnlijk is de GPKS het simpelste doe-het-zelfproject in het boek. Het lijstje met benodigde materialen is al vrij kort -1 gootsteenplopper en 1 kaars- en de instructie bevat ook al niet al te veel stappen: twee. De eerste luidt: „Haal de stok uit de plopper.” De tweede: „Plaats de kaars in de plopper.” Gelukt. Een kind kan de was doen.

Voor de echte die-hards is er een luxe variant te maken, die -vreemd genoeg- vier bladzijden voor het basismodel staat. Het grootste verschil tussen versie 2.0 en zijn ‘simpele’ broer is de voet: bij de upgrade is die niet meer herkenbaar als plopperonderdeel, omdat het rode puntje aan de bovenzijde is weggesneden en het rode rubber met gips is bedekt.

Tijd voor een nog grotere uitdaging: de ducttape vaas. Benodigd gereedschap en materiaal: schaar, duccttape en boterhamzakje. De intro van de werkbeschrijving start met een ode aan ducttape: „Het is olie- en waterdicht, supersterk materiaal en het wordt veel gebruikt om allerlei dingen te repareren. Er is ooit een keer een boot gemaakt van ducttape.” Tja, dan moet een half litertje water tegenhouden ook geen probleem zijn.

Stap 1 van de zeven productiestappen is: “Tape de onderkant dicht.” Misschien een domme gedachte, maar: de onderkant is toch al dicht? Gelukkig hoort bij elke fase een fotootje; kennelijk is het de bedoeling om aan de onderkant van het zakje een strookje ducttape te plakken. Alleen aan de voorkant of ook aan de achterkant? Misschien doe ik te moeilijk. In de inleiding schreven Bonnier en Kok niet voor niets: „Als je dingen gaat maken die je nooit eerder hebt gemaakt, word je een beetje uit je comfortzone gehaald. Geef je over aan je mislukkingen. Echt, die beginnersfouten ga je overwinnen.”

We plakken de onderkant dicht. En daarna de zijkanten. En daarna tapen we van binnen naar buiten meerdere lagen kleefband om het zakje, dat er uiteindelijk niet meer als zodanig uitziet.

Nu nog even een onderkant maken door ”zijflapjes” naar binnen te vouwen… (”Zijflapjes”? In een boterhamzakje?) En voilà: de ducttapevaas is klaar voor gebruik.

De ultieme test: het inschenken van het water, Yes, het vocht blijft binnenboord! Nu nog bloemen regelen. Eens zien waar de vrouw des huizes mee thuiskomt om e.e.a. goed te maken…