Donderdagochtend zijn volgens de koster enkele militairen, politiemensen, medewerkers van de gemeente Franekeradeel en een begrafenisondernemer in de Martinikerk geweest. „Ze zijn bezig met het maken van een draaiboek", aldus Dreijer–de Jong.

Hoe laat de dienst in de kerk begint is nog niet duidelijk. Wel is duidelijk dat de ceremonie geen religieus karakter heeft.

Volgens de Koninklijke Landmacht is er nog steeds overleg met de familie van Steensma over de uitvaart. Wel was al bekend dat de sergeant met militaire eer wordt begraven. De laatste keer dat een soldaat met militaire eer werd begraven na te zijn gedood bij gevechtshandelingen op een vredesmissie, was in juli 1995. Toen werd de toen 25–jarige soldaat der eerste klasse Raviv van Renssen op de militaire erebegraafplaats van Loenen begraven onder overweldigende belangstelling. Van Renssen die werd gedood door moslims bij Srebrenica in Bosnië–Herzegovina, had evenals de maandag overleden sergeant–1 Dave Steensma, een grote passie voor het leger. Zijn dood, memoreerde toenmalig minister van Defensie Voorhoeve tijdens de begrafenisceremonie, „was de inleiding tot het grote menselijke drama van Srebrenica”. Van Renssen was destijds de eerste militair die rechtstreeks op het ereveld werd begraven. De andere graven behoorden toe aan militaren en verzetsstrijders die waren herbegraven. De familie van Steensma heeft ervoor gekozen hem in Friesland te houden. Hoewel ook de sergeant met militaire eer zal worden begraven, ziet het er naar uit dat de familie de voorkeur geeft aan een meer ingetogen ceremonie. Zo is het op dit moment niet waarschijnlijk dat minister Kamp van Defensie bij de begrafenis aanwezig zal zijn. Bij een begrafenis met militaire eer is het belangrijkste uitgangspunt dat gehoor wordt gegeven aan de wensen van de nabestaanden. Vervolgens kan de familie kiezen uit een groot aantal mogelijkheden. De officiële protocollen die kunnen worden gevolgd, beslaan vele pagina’s die de ceremonie tot in de kleinste details beschrijven, inclusief de langzame pas of het tempo waarin men de lijkkist laat zakken. Belangrijke symbolen van militaire eer zijn de vier slippendragers aan hoofd– en voeteneinde van de lijkkist, de acht dragers en het vuurpeloton dat boven de kist één schot afvuurt. Al deze militairen zijn in principe afkomstig van dezelfde eenheid waartoe de overleden militair behoorde. Verder is het gebruikelijk dat de lijkkist wordt afgedekt met een vlag met daarop het hoofddeksel van de overleden militair. Bij Raviv van Renssen was dat de blauwe VN–vlag en de blauwe baret omdat hij in dienst was van de Verenigde Naties. Bij Dave Steensma zal dat waarschijnlijk de Nederlandse vlag zijn. Verder kan de ceremonie worden uitgebreid met kransdragers, een muziekkapel of individuele muzikanten. Zo kan er bijvoorbeeld gekozen worden voor één trompettist die de ’Last Post’ ten gehore brengt, het traditionele saluut aan een militair die zijn leven voor zijn vaderland heeft gegeven. Bij een begrafenisceremonie met volledige militaire eer bestaat een stoet traditioneel uit twee leden van de Koninklijke Marechaussee gevolgd door een muziekkapel, de bevelvoerende officier, het vuurpeloton, de geestelijke verzorger(s) en dan de lijkkist met dragers en slippendragers. Daarachter komen de kransdragers met vervolgens de nabestaanden gevolgd door hoogwaardigheidsbekleders, zoals een minister en/of staatssecretaris en daarna de genodigden. De stoet wordt afgesloten door opnieuw twee leden van de Koninklijke Marechaussee