De houtduif komt algemeen in ons land voor, behalve in een landschap waar nauwelijks of geen bomen staan.

Wanneer ik in alle vroegte met de kudde schapen het nog slapende bos in trek, staat de zon nog zo laag dat hij ons niet kan bereiken. Daardoor lopen we in de schaduw van de hoge sparrenbomen. Op het bospad is het aanvankelijk dan ook nog schemerdonker en koud.

Als ik dan het koerende geluid van een houtduif hoor, ontwaak ik uit mijn mijmerend dwalen en richt ik mijn hoofd op naar de boom vanwaaruit de lokkende roep weerklinkt. Kijk dat duifje eens genieten! Geen wonder, daar hoog in die boom vangt hij de warme zonnestralen al op.

Intussen trekken wij rustig verder in de schaduw van de lange, hoge bomenrijen. Nog even geduld: straks, als we de open heide bereiken, lopen ook wij het zonnetje. Kunnen we er net zo van genieten als de koerende vogel.

Een houtduif. Zo algemeen. Maar zo bijzonder. Voor eenieder die het maar zien en horen wil.