Hij moet nog erg wennen aan zijn nieuwe functie en de verantwoordelijkheden die deze meebrengt, vertelt Adhinarta in Jakarta. „Ik ben op zoek naar het juiste evenwicht en heb tegen mijn vrouw en kinderen gezegd dat ze me goed in de gaten moeten houden, want ik wil niet alleen een goede rector zijn, maar ook een goede vader.”

Adhinarta studeerde aan dezelfde school als waar hij nu rector is. Na zijn studie diende hij twee jaar een gemeente in Surabaja. Daarna kreeg hij de kans om zijn masterstudie in de systematische theologie te doen aan het Calvin Theological Seminary in Grand Rapids (Verenigde Staten). In 2010 promoveerde hij aan ditzelfde instituut op een proefschrift 
over de leer over de Heilige Geest in gereformeerde belijdenissen in de zestiende en de zeventiende eeuw.

De hogeschool waar Adhinar­ta leiding aan geeft, staat in een rustige wijk in het zuiden van de Indonesische hoofdstad. „Onze kracht is dat we een gereformeerde hogeschool zijn, maar we zijn niet gebonden aan een denominatie. Dat heeft als consequentie dat er studenten met verschillende kerkelijke achtergronden naar onze school toekomen. De een is van huis uit gereformeerd, de ander charismatisch en weer een ander baptistisch. Op deze school worden ze onderwezen in de gereformeerde leer met de apostolische belijdenissen en gereformeerde belijdenissen als onze theologische grenzen.”

Adhinarta zag dat bijvoorbeeld charismatische christenen gereformeerden verweten dat zij de Heilige Geest negeerden. „Dat verwijt heeft mij geïntrigeerd en ik ben de leer over de Heilige Geest gaan onderzoeken in de gereformeerde belijdenisgeschriften. Ik heb ontdekt dat er wel degelijk en ook diepgaand over de Heilige Geest wordt gesproken.”

De rijkdom die hij vond in de gereformeerde belijdenisgeschriften probeert hij te delen met zijn studenten. „Het is een warme erfenis die we hebben gekregen.” Adhinarta kreeg vaak verbaasde reacties na zijn cursus waarin hij onder andere de Heidelbergse Catechismus behandelde. „Hoe kan het dat we hier nog nooit eerder over gehoord hebben?” zeiden mensen dan. „De meeste cursisten werden getroffen door alleen al de eerste vraag en het antwoord daarop, vanwege de pastorale bewogenheid die eruit spreekt. Ik hoop dat door mijn onderwijs mensen geraakt worden en aangemoedigd om er straks in hun werk als voorganger ook iets mee te doen.”

Het is dat het de kersverse rector momenteel aan tijd ontbreekt, maar het is zijn voornemen om ooit een boek te maken waarin hij de catechismus aanvult met concrete toepassingen voor het dagelijks leven. Je zou daarbij in de Indonesische context kunnen denken aan vragen over de omgang met islamitische buren of vrienden. Daarnaast wil hij ook enkele inleidende opmerkingen toevoegen.

„Het is goed om te onderstrepen waar deze geschriften voor bestemd zijn. Het is niet de leer om de leer, maar juist leer om te groeien in het zijn van een discipel van Jezus. Het gaat er niet om dat je in de kerk netjes onderwijs volgt om belijdenis te kunnen doen en om bij de kerk te kunnen horen of te kunnen trouwen, maar een catechismus heeft als doel om te groeien in het volgen van Christus.”

Passie

Veel kerken in Indonesië zijn hun compassie en passie verloren, meent de rector. „Ze zijn bezig met het in stand houden van de kerk. Het gaat ze dan om de vraag hoe je kunt overleven als kerk.

Het is echter belangrijk om 
telkens de vraag te stellen 
naar het doel van de kerk. Hoe kunnen we een zegen zijn voor onze natie? En hoe willen we als christen dagelijks in Gods koninkrijk leven?”

Adhinarta geeft hier invulling aan door pastors te trainen in discipelschap.

Voordat hij toekomt aan een boek over de catechismus wil hij eerst de training in een boek verwerken. „Maar vergeet niet dat juist in het alledaags leven als christen de catechismus een goede basis kan vormen. Hier in Indonesië, maar ook in Nederland.”