Helaas zijn er nog maar weinig toonaangevende theologen binnen de gereformeerde gezindte in Nederland die dit zo duidelijk doen als Piper. De Amerikaanse predikant heeft niet de pretentie een academische studie te schrijven. Iets wat hij overigens wel kan. Dan denk ik aan zijn boek over Romeinen 9 met de titel ”The Justification of God”, waarin hij laat zien dat de leer van de persoonlijke verkiezing echt in dit hoofdstuk te vinden is. Met ”A Peculiar Glory” richt hij zich nadrukkelijk op een breder publiek. Wie meent dat bepaalde zaken breder uitgewerkt hadden moeten worden, moet daarmee rekening houden.

Canon

Het boek bestaat uit vijf delen. Na een persoonlijk getinte inleiding schrijf Piper over de omvang van de canon en de betrouwbaarheid van de overgeleverde Bijbelse handschriften. Dat aan het begin van de christelijke jaartelling de canon van het Oude Testament reeds afgesloten was, wordt weleens betwijfeld. Het is echter duidelijk dat de geschriften die wij nu als boeken van het Oude Testament kennen, door alle stromingen van het Jodendom als gezaghebbend werden erkend. Nergens geeft het Nieuwe Testament aanleiding tot de gedachte dat Jezus en de Schriftgeleerden verschillend dachten over de omvang van de Schrift. Piper noemt ook het getuigenis van de Joodse historicus Flavius Josephus over het aantal boeken van het Oude Testament.

Aansluitend bij publicaties van Michael Kruger betoogt Piper –naar mijn overtuiging geheel terecht– dat de contouren van de canon van het Nieuwe Testament reeds in de tweede eeuw zichtbaar werden. De belangrijkste vraag was of een boek naar inhoud en oorsprong apostolisch was. Wat dat laatste criterium betreft, kon een boek ook door een directe medewerker van een apostel zijn geschreven. Piper somt dan de ons bekende nieuwtestamentische Bijbelboeken op.

Handschriften

Van geen boek uit de oudheid zijn zo veel handschriften bewaard gebleven als van de Bijbel. Maar bestaan er tussen die handschriften niet vele verschillen? Dat is zo, maar we moeten die verschillen wel in het juiste perspectief zien. We vinden bijvoorbeeld overschrijf- en spellingsfouten. Dan kom je aan ongeveer 98 procent van de onderlinge verschillen. De overige verschillen leiden er niet toe dat daardoor ook maar één fundamenteel leerstuk van de christelijke kerk ter discussie komt te staan. Door vergelijking van de handschriften kan met grote zekerheid de oorspronkelijke tekst van de Bijbel worden vastgesteld. Piper laat zien dat verschillen in handschriften ons niet van de wijs hoeven te brengen.

De Schrift getuigt van zichzelf dat hij het Woord van God is. Als het goed is, is dat voor een christen het einde van alle tegenspraak. Luisterend naar onder anderen Jonathan Edwards en naar Johannes Calvijn, die schreef over het innerlijke getuigenis van de Heilige Geest, laat Piper zien op welke wijze we van het gezag van de Schrift worden overtuigd. We mogen en moeten de Schrift zien als een venster dat uitzicht geeft op de heerlijkheid van God, zoals Hij Zich in Christus heeft geopenbaard.

In en door de Bijbel zien we als het ware de heerlijkheid van de Drie-enige God. Wie die heerlijkheid ziet, kan en wil geen vragen meer stellen bij het gezag van de Bijbel als het Woord van de levende God. Op buitengewoon krachtige wijze maakt Piper zo duidelijk hoe het zogenoemde innerlijke getuigenis van de Heilige Geest, waardoor we van het gezag van de Schrift worden overtuigd, in de praktijk functioneert. Overtuigd van de Schrift als het Woord van God, wordt een christen vervolgens in die overtuiging bevestigd door bewijsmateriaal.

Piper heeft een uitnemend boek geschreven, waarvan ik een vertaling in het Nederlands hartelijk kan aanbevelen. Die zou echt een lacune opvullen.

Boekinfo

A Peculiar Glory. How the Christian Scriptures Reveal Their Complete Truthworthiness, John Piper; Crossway Books, Wheaton, 2016; ISBN 978 1 4335 5263 2; 302 blz.; $ 24,99.