De plaats waarvandaan Mozes –volgens het Bijbelboek Deuteronomium– een blik mocht werpen op het beloofde land moet een „symbolische plaats voor de ontmoeting van jodendom, christendom en islam” worden.

Kardinaal Leonardo Sandri, prefect van de rooms-katholieke Congregatie voor de Oosterse Kerken, noemde het bedevaartsoord bij de heropening „een kruispunt van dialoog en ontmoeting voor de drie grote monotheïstische godsdiensten.” Mozes wordt immers „als profeet, als vriend van God en als wetgever” door zowel joden als christenen en moslims erkend.

Al in het jaar 393 werd er op de berg Nebo een pelgrimskerk gebouwd, die sindsdien een aantal keren vernieuwd is, maar in later eeuwen in verval raakte. In de jaren dertig van de twintigste eeuw herontdekten archeologen de overblijfselen van de byzantijnse kerk met bijbehorend klooster. Toen zij op hun beurt het terrein verlieten, werd het in gebruik genomen door Franciscaner monniken, die de gebouwen herstelden en er hun intrek namen.

De gebouwen, hoog tegen de berg, bieden vergezichten naar de westelijke Jordaanoever, Jericho en Jeruzalem en vormen een populaire bestemming voor pelgrims.

De restauratie van het bedevaartsoord begon in 2007.