De Amerikaanse baptistenpredikant ds. Wolter Champly, hoofdredacteur van het gelijknamige magazine dat door The Banner of Truth wordt uitgegeven, sprak op de tweede dag van de predikantenconferentie in Leicester over de prediking. Hij deed dat naar aanleiding van 2 Timótheüs 4:1 en 2. „Een predikant is een dienaar van het Woord van God. Daarbij gaat het om het gehele Woord. Aanhangers van valse godsdiensten tonen soms veel ijver. Hun goden spreken echter niet. De Heere spreekt wel. Vanwege zijn goddelijke oorsprong en zijn goddelijke gezag dient het Woord gepredikt te worden. Het gezag van het Woord van God geeft vrijmoedigheid aan hem die het Woord bedient. Bij de bediening van dit Woord wordt getracht de gehele mens te bereiken. Het gaat om het verlichten van het verstand, het vernieuwen van de wil en het reinigen van gevoelens. Met name voor eenvoudige mensen is het van belang dat in de prediking telkens opnieuw naar de Schrift wordt verwezen. Bijbelse prediking is nooit vrijblijvend. Ze keert zich tegen een houding die gekenmerkt wordt door genot, zelfontplooiing en materialisme. Het gaat niet om een vorm van godzaligheid, maar om de kracht ervan.”

Ds. Graham Hind dient een gemeente die in de loop van de jaren steeds meer een multi-etnisch karakter kreeg. De Londense predikant vertelde van het doel om de eenheid van de gemeente te bewaren, zodat mensen van verschillende culturen zich thuisvoelen. Daarbij tracht men het conservatieve reformatorische karakter van de gemeente te behouden en de eredienst te kenmerken door eenvoud en eerbied.

Ds. Andrew McGowan, predikant van de Church of Scotland en rector van het Hyland Theological College, sprak over het onderwerp ”Calvijn als prediker”. „Calvijn was onder de reformatoren de grootste schriftuitlegger. In zijn prediking ging Calvijn uit van het gezag van de Schrift. Hij wenste zichzelf en zijn hoorders te onderwerpen aan de wil van God, zoals die in de Schrift wordt gevonden. Calvijn was ervan overtuigd dat het Woord van God niet voor één plaats of tijd is bedoeld. Hij preekte met de Hebreeuwse of Griekse grondtekst in zijn gedachten. Hij wilde voor alles de Schrift zelf recht doen en geen eigen gedachten aan de Schrift opdringen. Calvijn legde gehele bijbelboeken uit. Hij herstelde hiermee een traditie uit de vroege kerk. In de periode na de Reformatie verdween deze wijze van preken meer en meer, om in de twintigste eeuw terug te keren. We kunnen van Calvijn leren dat we in de prediking alleen iets hebben te zeggen als we ons volstrekt onderwerpen aan de Schrift.”

Dinsdagmiddag was er het gebruikelijke onderdeel waarbij sprekers uit verschillende landen iets konden vertellen over hun situatie. Iemand vertelde dat in Izmir, het bijbelse Smyrna, een gemeente is waar het Evangelie van genade wordt verkondigd en beleden.

Ds. Stuart Elliott hield dinsdagavond zijn tweede lezing over de prediking. Zijn thema was: ”Ze werden geërgerd”, naar aanleiding van Handelingen 7. „De prediking van Stefanus is een mijlpaal in de geschiedenis van de christelijke kerk. Voor het eerst werd duidelijk dat de christelijke kerk meer is dan een stroming binnen het Jodendom. De twee grote thema’s van deze preek zijn dat God niet aan een bepaalde plaats is te binden en dat het Joodse volk altijd de door God gezonden leiders heeft verworpen. Dat bereikte zijn hoogtepunt in de verwerping van de Heere Jezus Christus. Ja, op dit punt identificeerde Stefanus zich niet langer met zijn hoorders. Stefanus legde zijn hele persoon in zijn preek. Hij was bereid te sterven voor wat hij bracht en deed dat ook. Deze preek werd in eerste instantie door al zijn hoorders verworpen. Degene echter die zich het meest aan deze preek ergerde, leerde door Gods genade zelf de ergernis van het kruis prediken. Zo droeg de prediking van Stefanus vrucht. Vele jaren later werd ook Paulus door hetzelfde Sanhedrin onderzocht over het getuigenis van Jezus Christus en Die gekruisigd.”