Plaats van handeling is een nieuw gedeelte van de Biesbosch, open polderland dat tussen 2007 en 2014 in het kader van het project Ruimte voor de Rivier aan de natuur is teruggegeven: een reusachtig waterbergingsgebied voor als het rivierwaterpeil te ver oploopt. „Veiligheid voorop”, vat Van der Es samen, eraan toevoegend: „In de winter bij storm en hoogwater lijkt het hier soms net op de tijd dat de Sint-Elizabethsvloed plaatshad.”

Langs de weg ligt een nieuwe kreek met aan de overzijde wat gras waarin een reegeit met twee jongen zich laat bewonderen. Daarachter begint rietland en verdrinkend bos; verscheidene bomen zijn doodgegaan, en daarvan heeft de visarend dankbaar gebruik gemaakt. In een van de dode bomen hangt een kolossale takkenbos, de arendshorst.

Het nest is vorig jaar gebouwd, maar toen kwam het paartje niet tot broeden. Dit jaar echter was de historische gebeurtenis een feit: het eerste broedgeval in Nederland ooit, vermoedt Van der Es. „Er zijn geen aanwijzingen gevonden dat er ooit visarenden in Nederland hebben gebroed, ook al zijn de omstandigheden best gunstig geweest.”

Dat geldt nu ook. Niet alleen bezoeken meer trekkende visarenden dit gebied –soms wel vijftien vogels per dag– er blijven er ook steeds meer overzomeren. Zelfs nestbouw komt vaker voor, dit jaar gevolgd door daadwerkelijk broeden door twee paartjes in de Biesbosch. Op drie andere plaatsen in Nederland zijn er eveneens paartjes gesignaleerd, maar dat leidde nog niet tot broedsels.

Eerste rondvlucht

Op 31 mei kroop het eerste kuiken van een visarend op Nederlandse bodem uit het ei.

„Tegen de tijd dat hij groot genoeg was om uit te vliegen, oefende hij dagenlang zijn vleugels”, weet Van der Es. Vorige week, „op dag 65 om 13.00 uur” maakte de jonge visarend zijn eerste rondvlucht boven zijn domein. Sindsdien worden zijn vluchten steeds langer.

Het jong is niet meer op het nest te zien. Wel zit in een dode boom niet ver van het nest een visarend zich te poetsen; blijkens het veren­kleed een van de ouder­vogels. De andere geeft vermoedelijk ergens duikles aan zijn jong.

Witgatje

Van der Es start de auto weer voor een rondrit door de nieuwe natuur. Onderweg wijst hij telkens op andere bijzondere vogels: grote en kleine zilverreiger, een overvliegende purperreiger, kemphanen, jonge kluten, kleine plevier, bosruiter en witgatje, een overvliegende regenwulp, een roepende kleine bonte specht. „Daarvan hebben we hier wel negentig paartjes”, zegt Van der Es over de laatste vogel. „Het bijzondere van de Biesbosch zit hem ook in de aantallen.”

Een uitkijktoren biedt uitzicht over de Grote Noordwaard en in de verte Dordrecht. Boven in een hoogspanningsmast bevindt zich een nest van een ander paar visarenden dat nog niet tot broeden is gekomen. Mogelijk omdat ze nog jong zijn, of vanwege pesterijen door broedende slechtvalken. Maar uitstel is geen afstel, hoopt Van der Es. „In spaarbekken De Geister hebben ze boven in een hoogspanningsmast, boven de enige aalscholverkolonie een nest gebouwd. Ik verwacht dat ze daar volgend jaar gaan broeden.”