„En de Heere der heirscharen zal op deze berg alle volken een vette maaltijd maken, een maaltijd van reine wijn, van vet vol mergs, van reine wijnen die gezuiverd zijn.”

Wanneer de Heere in oude tijden geestelijke weldaden beloofde die Hij voornemens was –bijzonder in de tijden van het evangelie– te schenken, dan beloofde Hij die in bewoordingen die overeenkomst hadden met dingen die toen onder het volk in gebruik waren. Daardoor schaduwde de Heere onder die meer duistere bediening, deze geestelijke dingen voor het volk af en gaf ze onder een deksel te kennen. Maar wel zo dat het volk geen waarschuwingen ontbraken, die het genoeg duidelijk maakten dat het in deze uiterlijke dingen, die maar schaduwen van toekomstige geestelijke zegeningen waren, niet moest berusten. Ook al zagen de Israëlieten over het algemeen helaas niet verder dan op de uiterlijke letter en uitwendige schaduw.

Maar om nu nog dichterbij te komen, zo merk op dat de Heere, wanneer Hij Zijn volk uitleidde uit Egypte, hen op hun weg naar het beloofde land tot de berg Sinaï bracht, een berg gelegen in het midden van een dorre woestijn, bezet met doornen en bramen, het braambos. Hier verscheen God hun op een wijze die machtig was om vrees en ontzag voor Zijn hoog geduchte Majesteit in hun harten te verwekken. Hij kwam neer in vuur, in donkerheid en duisternis, met verschrikkelijke donder en bliksem, en het geluid van een bazuin, en uit Zijn mond en van Zijn rechterhand kwam een vurige wet voort (Exodus 19:16; Hebreeën 12:18,19. Deuteronomium 33:2).

Thomas Halyburton, 
predikant te St. Andrews

(”De zondaar verheugd in Gods Heiligdom”, 1763)