In mijn pleidooi om naast theologen als Augustinus, Calvijn en Brakel ook hedendaagse theologen als Keller te lezen, stelde ik dat Keller een gereformeerd theoloog is (RD 17-6). Ds. Kater bestrijdt dat (RD 21-6). Graag zou ik enkele opmerkingen bij zijn artikel willen maken.

Ik kan me voorstellen dat hij moeite heeft met Kellers visie op schepping en evolutie. Die moeite heb ik ook. Tegelijk is de situatie wel complex. Ook een theoloog als Warfield onderschreef op een genuanceerde manier de evolutietheorie. Toch zou niemand durven beweren dat hij geen gereformeerd theoloog is, zeker niet op het punt van de schriftleer. We moeten ook niet vergeten dat de (meer) literaire lezing van Genesis 1 veel ouder is dan het debat over schepping en evolutie. Collega Kater lijkt te suggereren dat Keller onder de indruk is van de wetenschap en daarom zijn schriftvisie aanpast. Kellers artikelen over deze thema’s geven een heel ander beeld. Zelf onderschrijft Keller de onfeilbaarheid van de Bijbel.

Ds. Kater wijst ook op Kellers verzoeningsleer. Hij zou de algemene verzoening leren. Ik vraag me af welke argumenten hij daarvoor heeft. In Kellers ”New City Catechism” lezen we wat anders. Ongetwijfeld verwoordt Keller zijn leer van de particuliere verzoening anders dan collega dat Kater zou doen. Maar de relatie tussen Gods verkiezing en het algemeen aanbod is toch ook spannend? Gereformeerde theologen worstelen om de Bijbel op dit punt recht te doen en leggen verschillende accenten.

Over de vraag wat is gereformeerd? wordt verschillend gedacht. Mijn inziens kunnen we het beste dicht bij de gereformeerde belijdenisgeschriften blijven. Deze belijdenisgeschriften zijn katholiek van aard. Ze verwoorden een consensus op de hoofdpunten. Tegelijkertijd laten ze binnen dit kader ruimte voor diversiteit (zie bijvoorbeeld de debatten op de Dordtse Synode over hoofdstuk 2 van de Dordtse Leerregels). Deze katholieke grondhouding van onze vaderen moeten we wel vasthouden.

De auteur is predikant van de hervormde gemeente Nijkerk.