De vraag die de Britten volgende week moeten beantwoorden, is: „Moet het Verenigd Koninkrijk een lidstaat van de Europese Unie blijven of de Europese Unie verlaten?”

Blijven betekent volgens de voorstanders een sterkere economie, beter leiderschap en grotere veiligheid.

Brexit-pleitbezorgers zeggen het land terug te willen winnen. Ze willen geen grote invloed van Brussel en wijzen op het geld dat in falende economieën als die van Griekenland moet worden gestoken. Dat kamp wordt gevoed door angst voor de komst van vluchtelingen, waarbij vooral de Britse tabloids inspelen op de onderbuikgevoelens van de lezers.

De twee kampen beschuldigen elkaar over en weer van bangmakerij. Zeker lijkt wel dat een stem voor vertrek uit de EU gevolgen heeft voor de economie, politiek, defensie en diplomatie, maar de meningen verschillen over hoe die gevolgen eruit zien.

EU-president Donald Tusk sprak afgelopen week somber over de gevolgen voor de westerse beschaving. „Als historicus vrees ik dat een Brexit niet alleen het begin van de ontmanteling van de EU zou kunnen betekenen, maar van de westerse politieke beschaving in zijn geheel.” De Nederlandse premier Mark Rutte voorspelde al dat financiële instellingen dan een uittocht uit Londen maken, mogelijk richting Amsterdam.

Vertrek uit de EU zal zeker politieke gevolgen hebben voor premier David Cameron, die het blijf-kamp leidt. Hij staat daarmee recht tegenover zijn potentiële opvolger, oud-burgemeester van Londen Boris Johnson, die het Brexit-kamp leidt.

Ook de positie van Labourleider Jeremy Corbyn komt in het geding. Hij wordt beschuldigd van een halfslachtige campagne om in de EU te blijven en zelfs van sabotage, omdat de Conservatieve partij van Cameron uit elkaar kan vallen na een Brexit en hij dan kans zou maken op het premierschap.

„Dit is het geluid van Groot-Brittannië dat uiteenscheurt”, schreef de krant The Guardian afgelopen week. Volgende week vrijdag in de vroege ochtenduren blijkt of dat bewaarheid wordt.