Een torenflat in Wageningen. Achthoog. Het uitzicht is magnifiek. Binnen kookt Willem van Ginkel pasta pesto. „Mijn specialiteit.” Deze woensdagavond melden zich vijf eters. Ze vormen, met nog drie anderen, een van de wekelijkse kringen van het CSFR-dispuut Dei Gratia. „Twee keer per maand doen we Bijbelstudie, één keer hebben we studiekring en één keer gaan we naar een lezing”, vertelt Willem.

Na de pasta haakt de 20-jarige student hbo-verpleegkunde af. Hij moet, als assessor van het dispuut, stoelen klaarzetten in kerkgebouw Vredehorst. Daar houdt theoloog prof. dr. Th. Moehn uit Hilversum deze avond een lezing over: ”Wat is waarheid?” Willem, inmiddels in stemmig pak, steekt z’n hoofd om de hoek van de deur, terwijl de anderen hun „toet” naar binnen werken. „Denken jullie aan de afwas?”

Om halfacht zit de kerkzaal vol met zo’n honderd jongeren. Preses Pieter de Visser opent „de 554e vergadering van het dispuut Dei Gratia” met Schriftlezing, gebed én een hamerslag na het vaststellen van de agenda. De zaal gaat staan en zingt vierstemmig het dispuutlied. Vervolgens krijgt „meneer de lector” het woord, die zichtbaar geniet van zo veel studentikoze traditie.

De hervormde hoogleraar aan de Protestantse Theologische Universiteit maakt het de CSFR’ers niet makkelijk. Z’n doorwrochte betoog met citaten van de theologen Augustinus, Calvijn en Van Ruler vraagt concentratie. Sommige hoorders lukt het. Anderen zijn druk met hun nagels, fluisteren de laatste nieuwtjes door of, en dat is écht not done, lepelen hun avondeten naar binnen.

Amica Ankie (studente plattelandsvernieuwing) en amica Anne-Dieke (net klaar met hbo-verpleegkunde) bekennen in de pauze „niet alles” te hebben gevolgd. „Misschien komt het doordat we helemaal achterin zitten. Dan ben je eerder afgeleid.”

Dr. Moehn blikt onder de koffie terug op z’n eigen studententijd. „Ik heb nooit op de CSFR gezeten, maar was lid van de theologenkring Voetius in Utrecht. Wat ik er vooral leerde? Preken!”

Het vragenvuur na de pauze komt schoorvoetend op gang. Maar er groeit iets. De relatie tussen waarheid en eenheid houdt de zaal bezig. Dr. Moehn: „We kunnen niet anders dan met schaamte over de kerkelijke verdeeldheid in Nederland spreken. Zelf heb ik zondag voor het eerst kanselruil gedaan met de christelijke gereformeerde ds. Van ’t Spijker in Hilversum. Ik voelde iets van verwondering.”

Preses Pieter, student moleculaire levenswetenschappen, wijst de aanwezigen op de borrel, na afloop, in een van de dispuuthuizen. Tegen nieuwkomers: „Als je daar niet bent geweest, ben je niet bij de CSFR geweest. Alles is gratis, tot en met de gesprekken toe.”

Terwijl de zaal leegloopt, vertelt hij tevreden te zijn over de bijeenkomst. „Er was een mooie opkomst. We merken wel dat zo’n lezing als vanavond niet bij alle aanwezigen even goed aansluit. Dat heeft met ons ledenbestand te maken. De helft studeert aan de universiteit in Wageningen, de helft zit op de Christelijke Hogeschool Ede. Dat verschil in achtergrond is soms lastig. Maar we zien deze diversiteit ook als kracht. Zo staat het zelfs in ons dispuutlied.”

Onder de gasten bevindt zich een afvaardiging van studentenvereniging Deposito Custodi (DC), ooit opgericht als tegenhanger van de CSFR. „Wij trekken onze leden vooral uit de behoudende kerken”, zegt bestuurslid Herwinald van Asselt. „Bij DC vinden we het belangrijk dicht bij de gereformeerde traditie te blijven”, vullen zijn collega’s Teunette Hoefnagel en Martine van Hartingsveldt aan. „Maar de contacten met de CSFR zijn goed.” Zachtjes: „Onze abactis heeft sinds kort een relatie met een bestuurslid van de CSFR.”

De 26-jarige Bart Fraanje, vice-abactis van het landelijk bestuur van de CSFR, is achtstejaarsstudent. „Ik heb eerst de Calo, de opleiding voor gymleraar, in Zwolle gedaan. Daarna heb ik m’n bachelor geschiedenis gehaald. Op dit moment volg ik een eenjarige master internationale betrekkingen. Sinds drie jaar ben ik lid van de CSFR. Achteraf zeg ik: Als je geen lid van een studentenvereniging bent, mis je niets. Maar wie eenmaal lid is, wil de vereniging niet meer missen.”

Waarom niet? Bart, die een oud gereformeerde achtergrond heeft en nu zondags naar de hervormde Jacobikerk in Utrecht gaat: „De CSFR biedt een mix van vriendschap, bezinning, nadenken over je geloof en traditie en over thema’s als Bijbel en wetenschap. Er is ruimte voor een kritische houding. Bij mij heeft dat ertoe geleid dat ik minder vanuit vaste regels ben gaan denken, meer vanuit principes. Daar horen vragen bij als: Hoe leef ik als christen? En: Hoe kan ik er voor mijn naaste zijn?”

Breed aanbod aan sprekers

De CSFR telt ruim 800 leden. Het aantal schommelt afgelopen tien jaar licht. De vereniging heeft acht disputen. De afdeling in Wageningen, Dei Gratia, is met ruim tachtig leden een middelgrote. Die in Utrecht en Rotterdam zijn met respectievelijk 180 en 140 leden de grootste.

De CSFR, opgericht in 1951, viert dit najaar haar 65-jarig bestaan. De grondslag zijn de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. Het gros van de leden komt uit de gereformeerde gezindte. De vereniging kent een landelijk bestuur. Daarnaast hebben alle disputen een eigen bestuur.

Voor de CSFR staan drie kernwoorden centraal: ontmoeting, overtuiging en ontplooiing. De vereniging heeft als doel de Bijbel en de gereformeerde beginselen te bestuderen in relatie tot de tijd waarin de studenten leven.

”Redelijke Godsdienst”

Elk dispuut bestaat uit diverse Bijbelkringen met zo’n acht leden en grotere studiekringen waarop onderwerpen worden behandeld variërend van de ”Redelijke Godsdienst” van Wilhelmus à Brakel tot hedendaagse literatuur en kunst.

De disputen kiezen eigen thema’s, bijvoorbeeld: ”Wat is waarheid?” Sprekers uit de achterban én ver daarbuiten laten hun licht erover schijnen. Om de vriendschap, de amicitia, te bevorderen, zijn er maal­tijden en gala- en weekendbijeenkomsten.

Andere christelijke studentenverenigingen zijn Deposito Custodi, Solidamentum, CSR, Ichthus, VGS/GSV, Alpha en Navigators.

serie 
De vereniging

Hoe is het met het verenigingsleven in Nederland gesteld? Bloeit het nog zoals vroeger? Vandaag deel 6: de CSFR.