Geestelijk verzorgers aanstellen bij de politie? Prima idee, vond theologe en bedrijfskundige drs. Simone de Wit in 1999. Haar suggestie om per korps geestelijke verzorgers aan te stellen, viel bij de politievakbonden in goede aarde. Ziekteverzuim, stress en onverwerkte emoties kwamen volgens de bond zo vaak voor onder politiemensen dat de aanstelling van verzorgers ook financieel weleens lonend kon zijn.

Volgens politievakbond ACP paste daarbij wel een kanttekening: er moesten vakbekwame mensen worden aangesteld „die niet te zalverig of geestelijk” zouden overkomen. Geen dominees of priesters, maar mensen van de praktijk.

De praktijk bleek echter weerbarstig. In de politie-cao 2005-2007 kwam slechts te staan dat elk korps zou voorzien in „een professionele voorziening” voor geestelijke verzorging. Enkele korpsen stelden daarop een eigen verzorger aan. Landelijk kwam er alleen een bedrijfsopvang voor agenten van de grond voor het verwerken van bijvoorbeeld een geweldsincident. De ACP richtte een eigen vrijwillig pastoraatteam op.

Na alarmerende rapporten over suïcides en een bovengemiddeld hoog ziekteverzuim bij de politie drongen eind 2014 behalve CU en SGP ook CDA en PvdA er bij minister Opstelten op aan eindelijk werk te maken van de geestelijke verzorging. Meer oog voor het welzijn van de politiemens was noodzakelijk, aldus de vier. Een grote Kamermeerderheid steunde hun gezamenlijke motie om de geestelijke verzorging dit keer goed te regelen, in november ingebracht door SGP-leider Van der Staaij. Ook VVD, SP, D66 en GroenLinks waren voor.

Gisteren schreef Van der Steur de Kamer geestelijke verzorgers te zullen gaan aanstellen bij de regionale teams Veilig en Gezond Werken, die al binnen de politie actief zijn. Bij de opleiding van agenten komt meer aandacht voor zingeving en moreel oordeelsvermogen. Agenten die betrokken zijn geraakt bij de ramp met de MH17 of andere grote projecten worden speciaal begeleid. Het werk van de verzorger moet zich toespitsen op de praktijk, vindt Van der Steur, net zoals de ACP in 1999. Wel moet doorverwijzing naar een verzorger van een specifieke denominatie mogelijk zijn.

„Uit de brief blijkt dat de geestelijke verzorging een volwaardige plek krijgt binnen de politie, iets waarvoor we al jarenlang strijden”, aldus een woordvoerster van de ACP vanochtend. „Het gaat om mensen die dagelijks morele keuzes moeten maken en heftige incidenten meemaken die impact hebben op de mens in het uniform. In de nieuwste cao staat dat de oude afspraken over geestelijke verzorging met snelheid moeten worden uitgevoerd. We zijn blij dat dit, ook aangejaagd door de motie van de SGP, nu echt gevolg krijgt.”