Je hebt van die mannen die zelfs tijdens een uitje op het strand nog verdiept zijn in theologische werken uit de zeventiende eeuw. Lloyd-Jones was zo iemand, soms tot verbijstering van zijn dochters. Dan zat hij volledig gekleed, hoed op, in een stoel te lezen, terwijl andere vaders in zwembroek met hun kinderen speelden. Zijn leven stond helemaal in het teken van de studie van de Schrift.

Het boek van Catherwood, het oudste kleinkind van Lloyd-Jones, is niet de zoveelste levensbeschrijving van de in 1899 in Wales geboren predikant. Want dan zouden geïnteresseerde lezer ook prima terechtkunnen bij de tweedelige, ruim 1200 bladzijden tellende biografie van Iain Murray, de ingekorte versie daarvan uit 2013, of bij de bundel ”Engaging with Martyn Lloyd-Jones” uit 2011.

De Britse historicus, die eerder een biografie over de Engelse oorlogspremier Winston Churchill schreef, stelt zich vooral de vraag welke relevantie Lloyd-Jones voor vandaag heeft. Dat belang ligt volgens hem vooral in de manier waarop de predikant met de Schrift omging en hoe hij dat Woord verkondigde. Voor Lloyd-Jones draaide alles om Schriftuurlijk denken, en wie Schriftuurlijk dacht, vond hij, was per definitie relevant voor zijn omgeving.

Negentig minuten

Lloyd-Jones was natuurlijk een man van zijn eigen tijd. De internetgeneratie van nu zal best moeite hebben met het luisteren naar preken van negentig minuten (neem de proef op de som door een van zijn preken te downloaden via mljtrust.org/sermons), maar het onderliggende principe van de prediking van Lloyd-Jones is van alle tijden. De Schrift alleen bepaalt iemands leven. Wanneer Lloyd-Jones tweemaal op zondag en één keer op vrijdagavond op de kansel van de Westminster Chapel in Londen stond, wilde hij zijn hoorders door een grondige, nauwgezette uitleg van de Schrift de werkelijke aanwezigheid van God doen ervaren. De redding van zondaren door Christus stond in het middelpunt.

De twee hoofdstukken over de centraliteit van de Schrift en de prediking vormen dan ook de kern van het boek van Catherwood. Maar hij zoomt ook in op het werk van de Londense predikant in de ”Chapel” en diens grote liefde voor de kerkgeschiedenis. Uiteindelijk hadden voor Lloyd-Jones niet de uitspraken van reformatoren en puriteinen of de belijdenisgeschriften gezag, maar het Woord van God.

Catherwood snijdt ook twee bekende thema’s aan: de –omstreden– visie van Lloyd-Jones op de doop met de Heilige Geest na de bekering en het conflict met James Packer en John Stott. Toen Lloyd-Jones in de jaren zestig evangelicalen ertoe opriep de in leerstellig opzicht plurale Kerk van Engeland te verlaten, bleven Packer en Stott de anglicaanse moederkerk trouw. Lloyd-Jones wilde echter geen nieuwe kerk stichten, schrijft Catherwood. Het ging hem om een netwerk van lokale Bijbelgetrouwe gemeenten die een levend getuigenis van de waarheid van het Evangelie zouden laten horen. Volgens Catherwood speelt het meningsverschil tegenwoordig nauwelijks meer een rol, mede omdat evangelicale christenen zich steeds vaker organiseren in overkoepelende verbanden. Kerkmuren worden minder belangrijk.

Catherwood is ook nuchter in zijn constatering dat de meeste calvinisten anders denken over de verzegeling met de Heilige Geest dan Lloyd-Jones deed. Hij benadrukt dat voor Lloyd-Jones alleen Bijbelse argumenten golden, en over diens exegese en conclusies kan verschillend worden gedacht. Duidelijk is in ieder geval dat Lloyd-Jones geen pinksterchristen was, aldus de historicus.

Ontdekken

Wie deze biografie uit heeft, is geneigd Catherwood gelijk te geven: voor degenen die de rijke theologie van George Whitefield, John Owen, Jonathan Edwards, Charles Spurgeon en hun navolgers aan het ontdekken zijn, is een studie over Lloyd-Jones geen overbodige luxe.

Martyn Lloyd-Jones. His life and relevance for the 21st century,

Christopher Catherwood; Inter-Varsity Press, Nottingham, 2015; ISBN 978 1 78359 383 5; 155 blz.; € 10,90.