Op de bijeenkomst in Aalsmeerderbrug spraken jeugdwerkadviseur Lydia van Ginkel en ds. H. Polinder uit Urk.

Terwijl over het kerkgebouw de vliegtuigen bulderend vliegtuigen opstijgen vanaf de naburige luchthaven refereert ds. Polinder aan de onzekerheid van het leven. „Waar ben je veilig? We zitten hier heel dicht bij Schiphol. Het zou kunnen dat terroristen in de vertrekhal van het vliegveld een doelwit zien. Parijs en Brussel staan nog vers in ons geheugen. Misschien hoop je dat het in deze wereld beter wordt. Maar wat is je houvast daarin? Als je het antwoord zoekt in deze wereld, klamp je je vast aan een strohalm die breekt.”

Ds. Polinder wijst de jongeren op het voorbeeld van Asaf. „Asaf had het heel moeilijk, al weten wij niet waarmee precies. Maar hij schrijft dat zijn voeten bijna waren uitgegleden. Hij was jaloers op goddeloze mensen die vrede leken te hebben. Toch zegt hij later in deze psalm: God is de Rotssteen van mijn hart. Misschien heb je de krijtrotsen van Engeland wel eens gezien. Alle golven breken daarop stuk, zo vast staan ze. Daar moest ik aan denken bij deze woorden.”

Voor Asaf kwam er een ommekeer toen hij het heiligdom binnenging. „Hij keek God daar recht in Zijn Aangezicht. Want Asaf zag in de offers die daar werden gebracht dat God barmhartig en genadig is. Al die offers wezen naar Jezus Christus. Hij kwam naar deze aarde om ons te redden. God heeft deze wereld niet aan haar lot overgelaten. Hij heeft houvast gegeven in Christus!”

De Urker predikant past de woorden van Asaf toe voor de jongeren. „Die Rotssteen is ook voor jou beschikbaar, je mag komen tot de Heere Jezus. Hoe kun je dat doen? Door het heiligdom in te gaan, de plaats van verzoening. Bid om de Heilige Geest, dat Hij je laat zien Wie God is. Want we zijn blind voor Hem en lopen zo aan Hem voorbij. Maar in het heiligdom, het huis van de Heere, mag je de lieflijkheid van de Heere aanschouwen en onderzoeken, zoals dat staat in Psalm 27.”

Nog even keert Polinder terug naar het voorbeeld van de rotsen bij zee. „Schelpdiertjes zuigen zich vast aan de rotsen. De zwaarste stormen trotseren ze omdat ze zich vasthouden aan de rots. Het is een voorbeeld voor christenen, om zich ook vast te klampen aan de Rotssteen Christus.”

LCJ-medewerker Lydia van Ginkel sprak over de geschiedenis van Petrus, die over de golven naar Jezus wandelde. „Probeer je een moment in herinnering te roepen waarop je totaal in paniek was. Misschien was het in zee, te ver uit de kust gezwommen. Dan zinkt de grond onder je voeten vandaan. Ook Petrus voelde die paniek toen hij in vertrouwen op Christus overboord was gestapt, maar wegzonk in de golven. Als Jezus Petrus’ hand grijpt zijn Zijn woorden: Kleingelovige, waarom heb je gewankeld? Dat vraagt Jezus ook vandaag nog aan ons: Waarom twijfel je als Ik gezegd heb dat je mag komen? Bij Hem heb je houvast, voor nu en voor het uur van je dood.”