Tot die conclusie komt ds. K. Muller, de schrijver van het jaaroverzicht in het vrijdag verschenen Informatieboekje 2016 van de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK).

Begin deze maand werd bekend dat de Protestantse Kerk in Nederland, de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKV), de Christelijke Gereformeerde Kerken, de NGK en de Voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland, de mogelijkheden voor samenwerking onderzoeken.

Ds. Muller denkt dat de NGK en mogelijk ook andere kerken, er moeite mee kunnen hebben om „blindelings” elkaars leden te accepteren en elkaars predikanten te laten voorgaan. Hij stelt dat er soms zulke grote verschillen zijn tussen voorgangers en plaatselijke gemeenten, dat dit niet zonder meer mogelijk is.

De NGK moeten volgens de predikant uit Emmeloord ook de hand in eigen boezem steken. In eigen gelederen is er sprake van een „nog steeds toenemende pluriformiteit”. Wellicht moet die diversiteit eerst kerkrechtelijk een plek krijgen, concludeert hij.

Een andere optie is volgens ds. Muller dat de vijf kerken in principe elkaars attestaties en elkaars voorgangers aanvaarden, maar het aan plaatselijke kerkenraden over te laten of ze dit ook daadwerkelijk doen.

Mochten de vijf kerken de banden aanhalen, dan lonkt volgens ds. Muller het perspectief van „een grote stap verder”, om de kerken samen te brengen in één kerkverband.

Op het gebied van kerkelijke eenheid tussen de NGK en de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKV), wordt nu al onderzocht welke kerkordelijke knelpunten er zijn bij toenadering tussen deze kerken. Bespreekpunten zijn volgens ds. Muller onder meer de positie van vrouwelijke ambtsdragers in de NGK en de vraag of er op meerdere vergaderingen plaats is voor de drie NGK-gemeenten die zich niet aan de kerkorde gebonden hebben.

Uit het nieuwe Informatieboekje blijkt dat het ledental van de NGK in 2015 met 96 leden is gestegen, tot 33.008. Desondanks is er in toenemende mate sprake van ‘grensverkeer’ tussen de NGK en andere kerken. Ds. Muller: „Dat hangt natuurlijk samen met de toegenomen diversiteit binnen het eigen verband: de ene gemeente kan behoorlijk verschillen van de andere gemeente. Maar het heeft zeer waarschijnlijk ook te maken met een accentverschuiving van de gemeenschap naar de persoon. Het persoonlijke welbevinden is gaandeweg belangrijker geworden en het gemeenschappelijke is minder belangrijk geworden.”

Zie ook:

Vijf protestantse kerken willen banden aanhalen (Reformatorisch Dagblad, 1 april 2016)