Dat zegt de voorganger van de anglicaanse Christ Church in Jeruzalem, David Pileggi, terugblikkend op de driedaagse conferentie ”At the Crossroads”, die deze week in zijn kerk plaatshad. „God gebruikt heel gewone mensen om buitengewone dingen te doen, ook op het gebied van verzoening en evangelisatie. Iedereen klaagt dat de christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten verdwijnen. Maar er zijn ook kansen om nieuwe gemeenschappen te stichten. In het Midden-Oosten zijn velen ontmoedigd en zonder hoop. Ze staan open voor het Evangelie.”

De trend dat moslims dromen krijgen over de Heere Jezus en tot geloof komen, gaat volgens Pileggi ook nog steeds door. „Velen kunnen daarvan uit de eerste hand getuigen.”

De At the Crossroads-conferenties” begonnen in 2012. Ze worden het ene jaar in Israël gehouden en het andere jaar in een ander land. Onder de 120 aanwezigen uit ongeveer 20 landen bevonden zich dit jaar ook voormalige moslims. Overigens ontstond de beweging om christenen met elkaar in contact te brengen –waaruit de conferenties voortkwamen– 25 jaar geleden al.

Er zijn verschillende redenen om de bijeenkomsten te beleggen, zegt Pileggi. „In deze tijd is het Midden-Oosten een bron van slecht nieuws. Dat kan voor mensen heel ontmoedigend zijn. Wij willen dat zij weten dat er in het Midden-Oosten ook goed nieuws is.”

Verder kent het Midden-Oosten vele etnische, religieuze en politieke barrières. „Deze weerhouden christenen er vaak van met elkaar om te gaan. De At the Cossroads-conferenties brengen mensen met elkaar in contact, voor gebed, de uitwisseling van goed nieuws, bemoediging en inspiratie. Door de invloed van de islam is er een tendens onder de kleine minderheden en gemeenschappen om alleen maar te denken aan overleven. We roepen iedereen op het grote plaatje te zien en samen te werken ter wille van de verlossing en genezing die God dit gebied wil geven.”

De deelnemers kwamen dit jaar uit onder meer Egypte, Turkije, Iran, Georgië, Armenië en Somalië, Israël en de Palestijnse gebieden. „Voor sommigen is het riskant om te komen. Het betekent dat Jeruzalem veel voor hen betekent. Velen van hen hebben het Joodse volk lief. De vroegere moslims hebben over het algemeen bewondering voor Israël. Bij hun bekering zijn ze gedeeltelijk of geheel bevrijd van de traditionele vijandschap en haat tegen Israël en het Joodse volk.”

De conferentiegangers laten zich inspireren door Jesaja 19. Daar wordt gesproken over een heerbaan tussen Egypte en Assyrië, met Israël in het midden. De een beschouwt dit gedeelte als een profetie, de ander als een aansporing aan de slag te gaan, en weer een ander als beide.

De bedoeling van de conferenties is in elk geval dat ze een praktische uitwerking krijgen. „We hebben hier Egyptenaren die Turken helpen, Messiasbelijdende Joden die Syrische vluchtelingen helpen en Cyprioten die Palestijnen helpen.”

Helpen

Pileggi gelooft dat ook christenen in westerse landen moeten overwegen hoe ze kunnen helpen. „Ze kunnen bidden. Elke kerk zou ook de islam serieus moeten nemen. Ze zouden op een of andere wijze iets moeten doen. Dat kan door hulp te verlenen aan vrouwelijke vluchtelingen of christelijke leiders te trainen. Het betekent ook dat ze niet zodanig politiek of religieus stelling moeten nemen dat ze niet meer zien wat God aan het doen is bij de ander. Iemand kan zo pro-Palestijns zijn dat hij niet meer ziet wat God doet in Israël. Of zo Grieks dat hij niet meer ziet wat God doet in Turkije.”