Behalve dat veel mensen een barrière moeten overwinnen om een gesprek daarover te beginnen, is het ook een hele opgave om een seculier mens in begrijpelijke taal uit te leggen wat er in Gethsemané, bij Gabbatha en op Golgotha gebeurde. Dat gaat immers ieders voorstellingsvermogen te boven.

Nieuw is dit niet. De apostel Paulus zat daar al mee. Hij schreef aan de gemeente van Korinthe dat het Evangelie van het kruis voor de Joden een ergernis is en voor de Grieken een dwaasheid (1 Korinthe 1:23). Zowel de boodschap dat Christus Zich vrijwillig aan de smadelijke kruisdood had overgegeven als de prediking van Zijn opstanding uit de doden irriteerde. Paulus had dat zelf ervaren toen hij in Athene sprak op de Areopagus. De mannen van de Griekse hoofdstad waren altijd wel geïnteresseerd om kennis te nemen van nieuwe denkwijzen. Maar toen de apostel preekte over de opstanding uit de doden, begonnen zij te spotten (Handelingen 17).

De situatie is vandaag de dag niet veel anders. Mensen zijn continu op zoek naar iets nieuws dat mogelijk hun honger naar hogere zingeving kan stillen. Maar dat moet wel aansluiten bij het moderne levensgevoel. Zodra de boodschapper claimt de enige waarheid te verkondigen, haakt men af – zeker als de boodschap niet past binnen de rationele kaders.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat christenen geroepen zijn om het Evangelie van kruis en opstanding aan anderen te vertellen. De weerstand mag hen niet weerhouden.

In een poging het lijdensevangelie aan moderne tijdgenoten bekend te maken, wordt donderdagavond in Amersfoort The Passion opgevoerd. Sinds 2011 is dat een jaarlijks evenement dat georganiseerd wordt door de EO in samenwerking met KRO-NCRV, verschillende kerken en christelijke organisaties. De organisatoren verwachten 20.000 bezoekers. Daarnaast kan het hele gebeuren ook worden gevolgd via radio en televisie. Aan de uitvoering werkt een keur van artiesten mee.

Binnen reformatorische kring leven nogal wat bezwaren tegen dit evenement. Die zijn terecht. Neem alleen al het feit dat verschillende artiesten meewerken die in hun dagelijks doen en laten er blijk van geven niets met het christelijk geloof van doen te willen hebben en die soms zelfs spotten met de Bijbel. Dat schuurt.

Fundamenteler is de vraag of het verkondigen van het evangelie door het opvoeren van een muziek- en toneelstuk met veel geluids- en lichteffecten wel kan. Dat strijdt met de heiligheid van het Evangelie. En vooral: de Bijbel leert ons dat het Woord niet met allerlei kunsten moet worden gebracht (Zacharia 4:6).

Blijft natuurlijk wel één belangrijk punt. De initiatiefnemers zeggen The Passion te organiseren uit bewogenheid met seculiere medemensen. Die intentie is zeker positief te noemen. Hebben de reformatorische christenen die bezwaar maken tegen het gebeuren in Amersfoort ook die intentie? Zo ja, wat doen ze dan concreet? Er lopen wel duizenden onwetenden rond.