„Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, zie, het is alles nieuw geworden.”

Het nieuwe leven vloeit uit een vernieuwd hart. Zo brengt een bekeerde vruchten voort der bekering waardig. Daarom zegt Jezus: „Hierin wordt Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt” (Johannes 15:8).

In zo’n wandel in nieuwigheid des levens wordt God gedankt, wat een bewijs van de ware vernieuwing is. Men toont dat het oude is voorbijgegaan en dat het alles nieuw is geworden.

Niet één zonde moet men dan meer bij de hand houden. Want heeft men in zijn oude natuur in de wereld geleefd, de begeerlijkheden van het vlees gediend, is men vol kwade bedoelingen geweest, heeft men zich aan boosheid overgegeven of vals gehandeld, eigen eer en voordeel gezocht… als men vernieuwd wordt, is al het oude voorbijgegaan! Het wordt afgekeurd, verworpen en gekruist. Want daarin kende men God niet, beminde Hem niet. Ook zocht men Zijn Woord niet tot vermaak. Men bad toen niet hartelijk en men had ook heilige mensen niet lief. Maar nu is het alles nieuw geworden. Men kent God, Hij wordt gezocht, bemind, gevreesd en geëerd.

Zo zien we dat er een leven op volgt dat zo veel verschilt van het vorige. Het is een verschil van het licht en de duisternis, van leven en dood en waarheid en leugen. Daarom: zoals een boom gekend wordt uit zijn vruchten, zo wordt een nieuw mens gekend uit zijn nieuwe wandel!

Dionysius Bouwman,
ziekenbezoeker te IJsselstein

(”De werkzaamheden van Gods gunstgenoten”, 1728)