Toen Anne Richard, die in de Verenigde Staten verantwoordelijk is voor vluchtelingen en immigratie, met dit gegeven in het Amerikaanse Congres werd geconfronteerd, antwoordde ze dat Syrische christenen zich veiliger in hun land voelen dan andere groepen, en daarom niet vluchten.

Een dergelijke uitspraak maakt het begrijpelijk dat de Syrische patriarch Ignatius Joseph III Younan onlangs bitter opmerkte dat „het Westen de christenen in het Midden-Oosten in de steek heeft gelaten.” Af en toe duiken er berichten op die dit op huiveringwekkende wijze illustreren. Karan Saad, sergeant in het Iraakse leger, werd in juni 2014 door Islamitische Staat (IS) gearresteerd. Vorige maand wist hij te ontsnappen en vertelde hij in de media over zijn gevangenschap. Daarbij sprak hij ook over het lot van christenen die in handen van IS vallen. Saad vertelde dat hij had gezien hoe christenen werden gemarteld en vermoord.

De Koerden worden in dit verband vaak omschreven als de laatste vrienden van de christenen in deze regio. Maar zowel in Syrië als in Irak hebben de Koerden hun eigen agenda. De christenen in de Iraakse stad Tel Isqof zagen zich door de komst van IS genoodzaakt te vluchten. Toen ze later terugkeerden, ontdekten ze echter dat de Koerdische Peshmerga hun huizen hadden leeggeroofd.

Op 30 december werden in een christelijke wijk van de Syrische stad Qamishli drie bommen tot ontploffing gebracht. Daarbij kwamen dertien christenen om het leven. Algemeen werd aangenomen dat IS hiervoor verantwoordelijk was. De aanwijzingen worden echter sterker dat Syrische Koerden deze aanslagen pleegden.

De Syrische aartsbisschop van Qamishli, Jacques Behnan Hindo, waarschuwt voor de snel oplopende spanningen tussen Koerden en christenen in de regio. „De Koerden willen een stevige positie verwerven om vervolgens de onafhankelijkheid uit te roepen.”

In november gaven zes Assyrische organisaties een verklaring uit over schendingen van de mensenrechten in gebieden die door de Syrische Koerden worden gecontroleerd. Christenen worden hier geconfronteerd met „illegale confiscatie van bezittingen, verplichte inschrijving voor de krijgsdienst in Koerdische milities, bedreigingen en moord.”