. Voorstanders van de multiculturele samenleving lijken opeens van koers te zijn veranderd. Heukels roept vluchtelingen op hun conflicten niet uit het vaderland te exporteren naar het land dat hen opvangt. In de hele discussie rond vluchtelingen, of ze nu uit Afghanistan of Irak komen, komt steeds weer het item van de rechten van de vluchtelingen naar voren. Dat is ook een goede zaak, want veelal komen ze uit landen waar ze rechteloos zijn geweest.

Het is heel mooi geformuleerd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Een complicatie is dan wel, dat de ene groep is gevlucht voor bijvoorbeeld de Moedjaheddin en de volgende groep voor de Taliban, die dan vervolgens hun onenigheden voortzetten in het gastvrije ontvangende land.

Iets soortgelijks doet zich voor tussen Turken (Grijze Wolven) en Koerden in ons land. Wanneer het kabinet iets zegt over een Turks onderwerp krijgt het prompt aan de stok met een van beide groeperingen.

Het formuleren van de rechten van de mens c.q. voor vluchtelingen is één ding, maar daar dient het niet bij op te houden. Net zoals er voor autochtone Nederlanders plichten bestaan, dienen deze er ook te zijn voor allochtone Nederlanders. Een daarvan zou moeten zijn,dat je de gastvrijheid van het ontvangende land niet met voeten treedt en het land niet de dupe laat worden van het conflict dat je als vluchteling hebt. Anders verplaats je het conflict slechts naar een andere geografische plaats en dat is weinig zinvol.

Ook in het verkrijgen van werk, huisvesting en sociale voorzieningen dienen autochtone en allochtone Nederlanders gelijk berechtigd te zijn. Mensen in gelijke achterstandsituaties dienen gelijke kansen en mogelijkheden te krijgen. Het gevaar is anders niet denkbeeldig dat de verbreiding van racistische gedachten onbedoeld wordt bevorderd. Het probleem van integratie van allochtonen is zo al groot genoeg.

Jarenlang werd het door velen als een verrijking gezien dat Nederland multicultureel werd. Dat zou goed zijn voor Nederland. Met name zou dat goed zijn om de destijds heersende christelijke cultuur te doorbreken en dat streven kwam velen toen goed uit. Nu die cultuur inderdaad doorbroken is, hoor je van dezelfde mensen plotseling dat imams geen meningen mogen vertolken die strijdig zijn met de heersende laissez faire mentaliteit, die nu in Nederland de boventoon voert. Ze mogen dit of dat niet zeggen. Hoe zo vrijheid van meningsuiting? Plotseling gaan er stemmen op dat imams en anderen maar inburgeringscursussen moeten gaan volgen. Sommigen zouden hen nog liever naar heropvoedingsplaatsen sturen en als dat niet helpt toch maar terug naar het land dat ze ontvlucht zijn. En dat in het tolerante Nederland? Of alleen tolerant als het je welgevallig is? Zijn deze mensen ook niet diegenen die zo voor een multicultureel Nederland zijn of inmiddels waren?

Het kan verkeren.

De auteur is voorzitter van het Hervormd Beraad Vredesvraagstukken (HBV).