TOEN

Het werk in Hoorn ben ik op 1 oktober begonnen. Al op jonge leeftijd had ik het verlangen betrokken te zijn in het werk van Gods Koninkrijk en iets te betekenen voor de mensen om me heen.

Ik groeide op in Hemmen. Het kleine Betuwse dorpje werd bekend door het diaconale werk van ds. O. G. Heldring. Voor een jonge jongen was het een prachtige omgeving: een kasteelruïne, oude grachten en bossen, de Linge. In hervormd Opheusden, waar we kerkten, leerde ik mijn latere vrouw kennen. We woonden kort in Kesteren, langere tijd in Opheusden.

Ik was bij een klein garagebedrijf in dienst voor reparatie en verkoop van auto’s. Het bezig zijn met materie gaf echter steeds minder voldoening. Van huis uit had ik meegekregen betrokken te zijn op de nood van mensen om me heen. Mijn vrouw had al jong een verlangen om de zending in te gaan en dat stimuleerde het bij mij ook.

Een jaar lang volgde ik de zaterdagopleiding aan de Bijbelschool in Zeist, maar dat moest ik vanwege gezinsomstandigheden vijf jaar onderbreken. In 1997 pakte ik de draad weer op. Inmiddels was de Bijbelschool opgegaan in de Christelijke Hogeschool Ede.

Bij Stichting In de Rechte Straat (IRS) liep ik stage op de posten in Bunde en Tongeren. Toen dacht ik: Dit is wat ik wil. In 2000 benoemde de stichting me tot evangelist/voorlichter. Ik werd er al snel bureaumanager. IRS was aan een behoorlijke reorganisatie toe. Dat lág me. Toen ik in 2009 vertrok, functioneerde de organisatie weer goed.

Ik heb er veel geleerd. Een volledige vervulling van mijn verlangen was het echter niet. Als ik een van de posten of buitenlandse projecten bezocht, voelde ik dat mijn hart bij het veldwerk lag. Toen de Hersteld Hervormde Kerk in 2006 een kleinschalige zendingsorganisatie begon, heb ik mijn diensten aangeboden en al snel maakte ik deel uit van het bestuur.

Najaar 2009 kon ik in Malawi aan de slag als projectcoördinator en veldwerker. We regelden er de hulpverlening en de Bijbelschool. Als lerend ouderling van de Reformed Presbyterian Church ging ik ’s zondags voor in diensten en doordeweeks in gevangenissen. Dat wilde ik heel graag: getuigen en preken, de Bijbel opendoen en het Woord tot mensen richten. Ik vond het heel mooi om daarin bezig te zijn. In de gevangenissen kon je iets betekenen voor mensen in de crisis van hun leven. Soms zaten ze voor een klein vergrijp jarenlang opgesloten zonder dat ze werden voorgeleid.

NU

De inkomstenstroom van de Zending Hersteld Hervormde Kerk was snel gegroeid, maar dat was voorbij nadat de economische crisis uitbrak. De commissie stuurde er dan ook op aan dat de lokale kerk het diaconale werk zo snel mogelijk overnam. Ons werd gezegd dat mijn functie overbodig werd. Dat was een onthutsende ontwikkeling, want we hadden ons ingesteld op een langer verblijf in Afrika. Erg teleurstellend.

Voorjaar 2013 waren we terug in Nederland. De rest van mijn vijfjarige contract maakte ik vol op het kerkelijk bureau van de Hersteld Hervormde Kerk, waar ik beleidsmedewerker voor de zending was en voor de Generale Diaconale Commissie werkte.

Op 15 mei 2014 liep mijn contract af. Op 16 mei kreeg ik bericht van Trans World Radio in Barneveld dat ik er was benoemd voor relatiebeheer en fondswerving. Daarin hebben we Gods hand gezien. Ik werk er sinds augustus vorig jaar. Mooi werk. Je valt er van de ene verbazing in de andere als je ziet hoe men plaatsen met het Evangelie weet te bereiken die op andere manieren ontoegankelijk zijn.

STRAKS

Ik was helemaal niet op zoek naar iets anders. Stichting Predik het Woord, sinds 1986 actief in Hoorn, wilde het werk echter een nieuwe impuls geven met de aankoop van een pand in de binnenstad en met de aanstelling van een evangelist als opvolger van M. C. Schreur. Die was na 21 jaar vertrokken om predikant in Harskamp te worden. Proponent G. R. Mauritz nam tijdelijk waar, voor ruim een dag per week.

Ik won wat informatie in, maar had niet meteen de overtuiging dat het iets voor mij was. Als gezin zoek je Gods leiding in je leven. Uiteindelijk heb ik een brief geschreven waarin ik aangaf dat ik eventueel beschikbaar was, maar dat ik niet zo nodig weg hoefde bij TWR. Tot mijn verrassing wilde de stichting me benoemen. Voor een halve weektaak. Daarover moest ik nog in gesprek met mijn werkgever. Daar bleek mijn taak met 50 procent teruggebracht te kunnen worden.

Eigenlijk ben ik van mening dat een evangelist midden tussen de mensen waar hij werkt moet wonen, maar omdat ik twee banen heb, blijven we voorlopig in Ederveen.

Vanwege mijn grote gezin zal ik ook niet meer dan één dienst in de twee weken leiden. Dat is de evangeliserende samenkomst die we ’s zondagsmiddags hebben; ’s avonds is er een traditionelere dienst. Verder leid ik de Bijbelstudies en heb ik de pastorale zorg voor de tien à twintig gemeenteleden.

We gaan ook op zoek naar wegen om de stadsbevolking met het Evangelie in aanraking te brengen. In West-Friesland zegt 56 procent niet-gelovig te zijn, 28 procent rooms-katholiek, 12 procent protestants. Er is werk genoeg. Dat pakken we op, samen met de kleine evangelisatiegemeente, vijf andere protestantse denominaties in Hoorn en vrijwilligers. Op hoop van zegen.