„Oef, cip.nl, moest dit uitgerekend nu online?” twitterde Segers vorige week, met een smiley. Het Christelijke Informatie Platform had het Kamerlid even aangeklampt om zijn vijf grootste ergernissen vast te leggen en zette dat in een smeuïg stukje online. Dat gebeurde op 4 november, de dankdag voor gewas en arbeid, en daar wilde Segers het platform toch even om kapittelen. Even een joviaal plaagstootje uitdelen om de boel weer scherp te houden: het is de politicus ten voeten uit.

Segers is evenals veel van zijn collega’s niet van Twitter weg te slaan, maar weet ondanks zijn voorliefde voor het vluchtige medium als geen ander dat politiek een zaak van lange adem is. Recent nam hij met twee collega’s, een van de PvdA en een van de SP, plaats in het regeringsvak voor de verdediging van een door hem aanhangig gemaakt initiatiefwetsvoorstel dat het verantwoordelijkheidsgevoel van prostituanten voor de vele misstanden in de seksbranche moet vergroten. Aan dat debat ging een lange marsroute vooraf.

Segers toonde zich tijdens die tocht een vaardige bruggenbouwer. Zijn voorstel om bewust nalatige kopers van betaalde seks strafbaar te stellen was niet impulsief; ook in de wereld van politie en justitie gingen er stemmen op om die richting in te slaan. Segers knoopte banden aan met het OM en met de nationaal rapporteur mensenhandel en presenteerde zo zijn voorstel als een door deskundigen breed gedragen initiatief.

Na vurig inpraten op de PvdA, waarbij minister Asscher van Sociale Zaken zich naar verluidt opwierp als oliemannetje, gingen ook daar de handen voor de initiatiefwet op elkaar. De Raad van State achtte een cruciaal onderdeel van de wet echter problematisch, namelijk de voorgenomen strafbaarstelling van de te nonchalante prostituant. Klanten bestraffen die signalen van uitbuiting bewust negeerden, vond de raad nog tot daar aan toe. Maar klanten voor de rechter brengen die redelijkerwijs hadden kunnen vermoeden dat er iets loos was, maar geen actie ondernamen; dat ging de rechtsgeleerden een stap te ver.

D66 en de VVD haakten in de Tweede Kamer gretig op die kanttekening in en stelden prompt voor de wet stevig af te zwakken. Achter de schermen knokken CU, PvdA en SP onder aanvoering van Segers nu stevig om een meerderheid. De afloop is nog ongewis.

Of Segers straks als fractievoorzitter nog gelegenheid heeft om zich op tijdrovende wetgevingstrajecten te storten, is nog maar de vraag. De fractievoorzitter is bij de ChristenUnie officieus ook de partijleider. Dat betekent dus: nog meer representatieve taken, nog meer mediaoptredens en nog vaker het land in om contact te onderhouden met de achterban.

Dat Segers in de achterban van de ChristenUnie breed draagvlak heeft, staat buiten kijf. NOS-verslaggever Joost Vullings bestempelde Segers al meteen toen hij zijn opwachting maakte in de Tweede Kamer als de nieuwe kroonprins en stond daarin zeker niet alleen. Het imago van partijideoloog dat hem altijd al aankleefde, werd groter na een sterk optreden in het tv-programma Nieuwsuur in juni 2010. In de uitzending bond Segers de strijd aan met D66-Kamerlid Boris van der Ham, die bij zijn vertrek uit de Haagse politiek een lans brak voor een seculiere en vrijzinnige politiek.

Net als zijn voorganger Rouvoet mag ook Segers bij het becommentariëren van wetsvoorstellen graag een rechtsstatelijke toets aanleggen. Heeft de bewindsman in kwestie de dragende principes van de rechtsstaat voldoende in acht genomen? Die vraag is voor Segers cruciaal. Oud-minister Opstelten weet er alles van, evenals diens opvolger Van der Steur. Vaag doen over omstreden schikkingsovereenkomsten met drugsboef Cees H. of bluffen over het terugdraaien van proefverloven en voorwaardelijke invrijheidstellingen van Volkert van der G.; Segers gruwt ervan en kan als het moet een venijnige kuitenbijter zijn.

Critici uit SGP-kring, die vinden dat de CU zich onder Balkenende IV soms wel erg pragmatisch opstelde, geeft Segers als het moet stevig van katoen. „De SGP voer onder Rutte I precies dezelfde koers als indertijd de CU en nam soms zelfs met nog minder genoegen”, stelde hij ooit vinnig in deze krant.

Als spreker op door reformatorische verenigingen belegde samenkomsten, vormt hij zeker geen vreemde eend in de bijt; eerder het tegendeel. Op de bezinningsbijeenkomst ”Waakt en bidt” in de Goudse Sint-Jan, in maart 2012 belegd door het Platform Waarden en Normen, mediteerde hij voor een aandachtig gehoor over Psalm 130. „Wij zijn niet de lichtende lichten geweest die we hadden moeten zijn”, sprak hij destijds.

Toen de aanstelling van een nieuwe directeur de Amsterdamse hulporganisatie Tot Heil des Volks dreigde te splijten, kwam Segers eveneens in beeld. Samen met onder anderen RMU-man Schalk nam hij zitting in een adviescommissie die moest proberen de brokken bij elkaar te vegen en de scherven te lijmen. Het werk van de stichting was het hem waard.

Op de website van de Tweede Kamer stelt Segers de politiek te zijn ingegaan, omdat hij het christelijk geloof in de praktijk handen en voeten wil geven. Vanochtend zei hij het zo: We hebben de afgelopen jaren ons geloof een stem kunnen geven door bij akkoorden op te komen voor kwetsbare mensen, binnen en buiten ons land, voor gezinnen en voor de schepping. Ik ben ongelofelijk gemotiveerd om ook bij de komende politieke keuzes steeds weer ons hart te laten spreken.”