Ik heb tot eind 2014 voor de klas gestaan, in het basisonderwijs. Wat mij tegen ging staan, was al het geregel eromheen. Werken met kinderen vond ik superleuk, maar alle vergaderingen en de extra verplichtingen daarnaast niét.

Na de burn-out ben ik begonnen met een webwinkel. Hier verkocht ik mijn opgeknapte spullen, maar na een tijdje ook landelijke en stoere woonaccessoires. Ik volgde een opleiding verkoopstyling en later interieurstyling en ging minder uren voor de klas staan. Intussen werk ik voor makelaars in Kampen, Emmeloord en Hattem. Als er een huis te koop staat, zorg ik dat de woning verkoopklaar wordt gemaakt en ik regel de fotografie. Verder adviseer ik mensen bij het inrichten van hun woning. En ik geef regelmatig workshops.

Het heeft lang geduurd voordat ik mijn baan durfde opzeggen. Achteraf denk ik dat ik het eerder had moeten doen. Het was druk en stressvol, het lastigste was dat ik maar heen en weer aan het rennen was. En waar maakte ik me druk om – om een beetje zekerheid, en die ene dag dat ik pensioen opbouwde? Tegen de tijd dat ik met pensioen ga moet ik maar afwachten of er nog een pensioen bestaat. Een deel van mijn inkomen leg ik nu maandelijks apart voor later.

In het onderwijs ben je veel met mensen bezig. In mijn werk voor de makelaars ook, al is het op een andere manier. Voordat ik een huis fotografeer, spreek ik de eigenaars. Dat blijft boeiend: wie woont er achter die voordeur? Je komt letterlijk bij mensen binnen.

Mensen moeten soms verhuizen omdat ze in de schuldsanering terechtkwamen, vanwege een echtscheiding, of ziekte. Ik sprak eens een man die zijn huis moest verkopen, maar zijn zolder lag vol spullen, en hij wist: ik moet opruimen, maar hij kwam er niet doorheen. Overal hingen nog foto’s van de vrouw van wie hij jaren geleden gescheiden was. Ik gaf hem tips waarmee hij uit de voeten kon. Later bedankte hij me. „Ik heb nu ruimte in mijn huis, maar ook in mijn hoofd”, zei hij. Dat is waardevol, om zo iets te kunnen betekenen voor een ander.

Ik heb de mooiste baan die er is. Dat ik mijn eigen tijd kan indelen, is een voordeel, al is het gevaar aanwezig dat ik alleen nog maar aan het werk ben. Het is belangrijk dat ik mezelf vrije tijd geef.

Over vijf jaar zie ik me dit nog wel doen – al lijkt het me ook leuk om ooit een theetuin te runnen met verstandelijk gehandicapten. Maar ik probeer bij de dag te leven, en ik geniet van wat ik nu doe.

Wie: Corien Verhoef (38)

Bedrijf: Cootjes Pakhuis

Zzp’er sinds: 2009

Uitspraak: „Heb je een droom? Ga ervoor. Probeer het. Het is eng om in het diepe te springen, maar het is het waard.”

zomerserie Zzp’er

Ze werken op de zolder van hun huis, kruipen achter de laptop in een koffiebar of bouwen met andere zelfstandigen zonder personeel aan nieuwe panden. Zzp’ers. Hun aantal groeit hard in Nederland. Sommigen komen amper rond; anderen lijken rijk.