„Ik heb 23 jaar bij de Rabobank gewerkt en het was ontzettend leuk, alleen de laatste jaren werd het wat minder. Ik ben adviseur, geen verkoper, maar dat laatste –commercieel zijn– werd steeds belangrijker.

Bij een reorganisatie in 2003 verviel mijn functie. Daarna wilde ik docent economie worden op een middelbare school en ik volgde daarvoor een avondopleiding bij de Driestar. Zeker 2,5 jaar solliciteerde ik me suf, maar met mijn leeftijd kwam ik nergens meer aan de bak.

Dus ging ik weer doen waar ik goed in was: adviseren. Ik schreef me bij de Kamer van Koophandel in als financieel adviseur, en ik heb onder andere een vergunning van de Autoriteit Financiële Markten, waardoor ik ook mag adviseren en bemiddelen bij hypotheken en verzekeringen.

Mijn eigen agenda bepalen: dat is schitterend. Als ik met familie wil afspreken, plan ik dat in. Tegelijk kan ik ’s avonds om 20 uur een zakelijke afspraak maken, en zaterdags ben ik ook beschikbaar. De balans tussen werk en privé kan ik prima bewaren. Je kunt maar één ding tegelijk, toch? Zo’n mooie smartphone hoef ik niet.

Voor een pensioen heb ik niks geregeld, als zzp’er. Bij de Rabobank heb ik best wat opgebouwd, en mijn vrouw werkt ook, zij is parttime klerk op een notariskantoor. Eerlijk gezegd denk ik dat we het, als we bij leven en welzijn met pensioen gaan, financieel beter hebben dan nu. En we hebben nu ook geen geld over om te sparen voor later.

Klanten vinden was niet zo heel moeilijk; belastingaangiftes invullen voor anderen was altijd mijn hobby. Verder zet ik regelmatig een advertentie in de kerkbode. Mensen in mijn omgeving weten me te vinden.

Wel vind ik dat we binnen de gereformeerde gezindte elkaar wat meer kunnen steunen, en bewuster diensten kunnen afnemen van de huisgenoten des geloofs. Tegenover ons appartement zit een Media Markt. Maar als ik een andere computer nodig heb, loop ik een klein stukje verder naar de winkel die ook in de kerkbode adverteert. Misschien betaal ik dan iets meer, maar de service is een stuk groter.

Ik verdien nu net wat meer dan het minimuminkomen per jaar, met ongeveer dertig uur werken per week. Er was weleens een slecht jaar van nog geen 9000 euro. Daarom ben ik blij dat zzp’ers tot een bepaald jaarinkomen worden ontzien door de fiscus. Het is heel simpel: zonder die regeling zou ik het niet redden. Ik zou failliet gaan. Het is maar goed dat er zo veel zzp’ers zijn – anders zouden fors meer mensen gebruik moeten maken van sociale voorzieningen, zoals de bijstand.

Naam: Henno Beinema (58)

Bedrijf: Beinema Financieel Advies

Zzp’er sinds: 2006

Uitspraak: „Zzp’ers betalen op allerlei fronten ook wél belasting. We leven niet gratis!”

zomerserie Zzp’er

Ze werken op de zolder van hun huis, kruipen achter de laptop in een koffiebar of bouwen met andere zelfstandigen zonder personeel aan nieuwe panden. Zzp’ers. Hun aantal groeit hard in Nederland. Sommigen komen amper rond; anderen lijken rijk.