Dat gaat niet gebeuren. Zoveel is al wel duidelijk. Om de simpele reden dat Griekenland dat geld eenvoudigweg niet heeft. Ook andere steunpakketten van Europese geldschieters lopen op hetzelfde tijdstip af. Concreet betekent het dat de Grieken vanaf morgen financieel op eigen benen moeten kunnen staan.

Dat kunnen ze niet. En dus dreigt een Grieks faillissement. Met alle mogelijke desastreuze gevolgen van dien. In de eerste plaats voor de Grieken zelf. Want dat wordt nogal eens uit het oog verloren. Bij alle economische en politieke analyses die de rest van de wereld op de Griekse kwestie loslaat, moet wel worden bedacht dat achter de kille cijfers een bevolking schuilgaat die zwaar onder de crisis te lijden heeft. Een bankroet zal hun situatie alleen nog maar drastisch verergeren.

Erg genoeg. Maar wat is het alternatief? Zo’n vijf jaar lang pompen internationale kredietverstrekkers inmiddels geld in de Griekse economie. In ruil voor structurele hervorming van de Griekse staatshuishouding. Dat is toch wel het minste wat je mag verwachten bij het verlenen van een dergelijke miljardensteun.

Van die hervormingen is tot nu toe bitter weinig terechtgekomen. Sterker nog: bij alle onderhandelingen over hernieuwing van de financiële steun aan Griekenland moesten de geldschieters alle zeilen bijzetten om Athene ertoe te bewegen met fatsoenlijke voorstellen te komen om de economie op orde te brengen.

Die voorstellen kwamen veel te laat, waren doorgaans halfslachtig en de uitvoering ervan heeft de krantenkoppen ook nog niet gehaald.

Ondertussen zijn de Grieken erg boos op Europa. Want ‘wij’ halen hen het vel over de oren, persen hen in een onmogelijk keurslijf en dwingen hen tot onmogelijke maatregelen.

O ja? Is het zo onmogelijk om gewoon belasting te betalen? Is het te veel gevraagd om als ambtenaar niet na twintig dienstjaren met pensioen te gaan? Is het normaal dat steenrijke Griekse scheepsmagnaten geen sikkepit aan de eigen economie bijdragen?

Het is maar net vanuit welk uitgangspunt je redeneert. Ja, als je je jarenlang in de meest vreemde bochten hebt gewrongen om geen belasting te hoeven betalen, is het erg vervelend als Europa en het IMF dat opeens van je eisen.

En moet je dan als premier van Griekenland van de onderhandelingstafel weglopen als je daar zit om het zoveelste miljard op te strijken? Terwijl dat miljard alleen maar wordt gebruikt voor herfinanciering van bestaande schulden, in plaats van voor structurele hervormingen. Terecht merkte de voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, gisteren op dat hij zich door Griekenland verraden voelde.

De goede Grieken niet te na gesproken. Laat dat meteen duidelijk zijn.