„Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer.”

Naar het mij voorkomt, is er een toespeling te zien op de schaduwwet van het Oude Testament: aan de ongelukkige doodslager werd dan een vrijstad aangewezen waarheen hij, door de bloedwreker vervolgd, vluchtte om beveiligd te zijn. Gelukte het hem er binnen te komen eer hij nog achterhaald werd, dan was hij tegen alle vervolging beschermd en behouden. Zo is het ook geestelijk. Zo iemand die zich naar Jezus wendt, keert zich van alles af en gunt zich geen rust voordat hij binnen deze geestelijke vrijstad Christus is.

Zo is er nog een beeld uit het Oude Testament om toe te passen op Christus in een werkzaamheid des geloofs. Dat is de toespeling op het zien van de Israëlieten die door de slangen gebeten zijn op de koperen slang. Door Mozes was die op goddelijk bevel opgericht, opdat zij die door de vurige slangen gewond waren daarop zouden zien en genezen (Numeri 21:8, 9). Zo is nu de geloofswerkzaamheid van de ziel met Christus. De zondaar ligt als een hulpeloos en machteloos schepsel als op de vlakte des velds, gebeten door de helse slang, en in het gevaar om zo aan zijn wonden eeuwig te sterven. Maar hij slaat het oog van zijn geloof op de Goddelijke Christus, Die hem op de stang van het Evangelie ter geloofsaanschouwing wordt voorgesteld, opdat hij door Hem mocht genezen en geholpen worden.

Theodorus Avinck,

ouderling en oefenaar te De Bilt

(”Tien praktikale verhandelingen”,