Dr. Plaisier reageerde recent sterk afwijzend op het ontwerp voor een unie van de SoW-kerken, ingediend bij het triomoderamen door de hoofdbesturen van de Gereformeerde Bond (GB) en de Confessionele Vereniging (CV). Dr. Plaisier typeerde het uniemodel als „onduidelijk, ondeugdelijk en onkerkelijk.” Hij wees erop dat de modaliteitsorganisaties teruggrijpen op „wat al vele malen in de synode is besproken en met grote meerderheid is afgewezen.” Liever dan over een uniemodel te spreken, had dr. Plaisier gesproken over „de vragen waarvoor we als kerk en als gezamenlijke christenen in Nederland staan. De kerk schrompelt ineen, we krijgen steeds meer moeite om het Evangelie begrijpbaar te vertolken en in de samenleving spelen de hoofdelementen van het bijbels geloof nauwelijks meer een rol. We hebben elkaar in de volle breedte van onze kerken nodig om ons te richten op deze hoofdvraag.”

Vergunst: „Gezamenlijk willen we al de energie die aan Samen op Weg besteed wordt op een andere wijze aanwenden. Mag dr. Plaisier de Confessionele Vereniging en de Gereformeerde Bond daarom de kritische vraag stellen dat hij liever een ander stuk gezien had? Nee. Want de inbreng vanuit hervormd-gereformeerde kring is de jaren door toch niet slechts een frustrerende geweest inzake SoW. Wordt er onder ons niet nagedacht over thema’s die evenzeer wezenlijk zijn als de toekomstige structuur van onze kerk? Belegde de GZB in maart 2001 niet een conferentie over ”urban mission”, zending in de stad? (…) Wordt er, al dan niet samen met organen van de kerk, niet nagedacht over het feit dat Nederland zendingsland geworden is?”

Vergunst ontkent dat het indienen van het unievoorstel een herhaling van zetten zou zijn. „Het is een ultieme poging de breedte van de kerken vast te houden, in de wetenschap dat wanneer nu ingezet wordt op een geforceerd fusiebesluit op korte termijn de schade groot zal zijn. Op deze wijze alleen kan het ideaal van een werkelijk belijdende kerk vastgehouden worden. Tegenover het moderamen hebben we willen benadrukken dat nieuwe breuken in het lichaam van Christus de kerk onwaardig zijn. Is dat kiezen voor een weg van verwarring en grotere verdeeldheid, zoals dr. Plaisier aangaf? (…) Wie breed om zich heen luistert, kan niet anders dan concluderen dat een unie van kerken het meest haalbare en daarom het meest verantwoord is, waarbij de roeping te komen tot wérkelijke eenheid blijft. (…) Is het daarbij niet opvallend dat ook buiten de kring van Confessionele Vereniging en Gereformeerde Bond de gedachte van de unie leeft?”

Vergunst schrijft het te waarderen dat dr. Plaisier een aantal vragen heeft gesteld, om zo samen meer duidelijkheid te verkrijgen. „Van harte zijn we bereid om op zijn vragen over de positie van geünieerde gemeenten, over de classicale vergaderingen, over de bevoegdheden van een uniesynode enzovoorts in te gaan. Door ons is bij de presentatie aangegeven dat dit voorstel verdere uitwerking behoeft. Het lijkt ons goed om dat gesprek in openheid wat de toonzetting betreft en beslotenheid wat de ruimte betreft te voeren, omdat een discussie in de media ook bijoogmerken kan hebben.”

Dat het unievoorstel de Nederlandse Hervormde Kerk als geheel prijsgeeft, wijst de algemeen-secretaris van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk van de hand. „Het tegendeel is waar! Zijn woorden zijn daarom werkelijk verbijsterend. De SoW-scriba erkent hopelijk dat deze opmerking ver bezijden de waarheid is. In het voorstel is bewust geen vierde kerk, waarin geünieerde gemeenten een plaats zouden krijgen, gecreëerd. Wij verdedigen dat ons voorstel gedragen wordt door een heldere, door een hervormde ecclesiologie.”