De verantwoordelijkheid van dienaren van het Woord is de heerlijkheid van Christus te verkondigen. 
Aan de hand van 2 Korinthe 4 bond ds. Stuart Olyott zijn gehoor woensdag op het hart Christus in Zijn weg van vernedering en verhoging als Heere te preken. Dit is het middel dat God gebruikt om donkere harten van mensen te verlichten. De schat van het Evangelie wordt in aarden vaten bewaard. Olyott vergeleek een dienaar van het Woord met breekbaar aardewerk. Toch behaagt het God het Evangelie van Gods heerlijkheid niet door engelen, maar door mensen te verkondigen. Dienaren van het Woord leiden een stervend leven. Ze komen erachter zelf niets te kunnen. Hun onmogelijkheden zijn echter gelegenheden om Gods mogelijkheden te laten schitteren. „Iedere dag zeg ik tegen mezelf: „Ik kan het niet”, maar er zal geen dag komen waarop ik zeg: „Hij kan het niet.”” Ondanks mislukkingen en tegenslagen mag het vuur van het preken niet uitdoven. „Wie gelooft, dient te spreken, des te meer mensen kunnen er tot geloof komen.”

Dezelfde morgen rondde ds. Kevin DeYoung zijn drieluik over het lijden van Christus en de christen af. Met kerkhistorische en Bijbelse argumenten onderbouwde hij zijn stelling dat Gods onveranderlijkheid inhoudt dat God niet op dezelfde wijze lijdt als Zijn Zoon. Gods onveranderlijkheid betekent echter niet dat God geen betrokkenheid kent op de ellende in deze wereld. Door onderscheid aan te brengen tussen passies en affecties, liet DeYoung zien dat God niet overweldigd wordt door emoties, maar betrokken is op het lijden van mensen.

Alan Davey, missionair predikant in het Franse Bordeaux, liet zien hoe zendelingen kunnen lijden. Het gebed en de ondersteuning van een zendende gemeente zijn belangrijk. Het is een diepe troost dat evangelisten en zendelingen mogen weten dat het lijden van deze tegenwoordige tijd hun niet overkomt, maar dat God de maat en het doel ervan bepaalt. Bovendien belooft Christus Zijn aanwezigheid en ondersteuning.

Woensdagavond ging ds. Michael Reeves in op het leven van Spurgeon, en in het bijzonder zijn omgang met innerlijk lijden. Spurgeon maakte al vroeg in zijn leven verschillende vormen van lichamelijk en psychisch lijden mee. De nood van de zielen die aan zijn zorgen waren toevertrouwd, drukte hem terneer. Hoewel Spurgeon in het publieke leven een gevierd prediker was, had hij in zijn privéleven te maken met de roede van Gods kastijdingen in de vorm van lichamelijk en psychisch lijden. Toch ondervond hij dat de Wijngaardenier in de weg van het lijden hem snoeide om meer geestelijke vrucht te dragen.