Juist deze maand was het twee eeuwen geleden dat soeverein vorst Willem Frederik werd ingehuldigd als koning Willem I. Dat gebeurde op 16 maart 1815 in de Trêveszaal op het Binnenhof, waar nu de ministerraad vergadert.

Tweehonderd jaar later heeft Nederland opnieuw een koning; de vierde. Dit is zijn werkvertrek op Paleis Noordeinde in Den Haag, een kantoor vol oude én nieuwe spullen. Tekst en uitleg werd er niet bij de foto geleverd, maar wie zijn ogen de kost geeft, ziet met welke attributen de monarch zich omringt.

Het meubilair is hetzelfde als zijn moeder Beatrix in deze kamer gebruikte. Alleen is –rechts aan de muur– een grappig schilderij van de troon in de Ridderzaal verdwenen.

Hier wordt de koning wekelijks bijgepraat door de regeringsleider. Overigens zijn het ontmoetingen waarin ook het staatshoofd zijn zegje kan doen. CDA’er Van Agt, premier in de jaren 1977-1982, zei over zijn ontmoetingen met koningin Beatrix: „Je wordt overhoord, doorgemeten en uitgemeten. De koningin weet alles. Het was peentjes zweten.”

Hoe Rutte het vindt? Dat zullen we voorlopig niet te weten komen.

De vlag aan de muur. En wat voor een vlag! De koning kreeg hem van André Kuipers, de Nederlandse astronaut die tweemaal een ruimtereis maakte. Kuipers nam de driekleur mee het heelal in en plaatste er samen met de vijf andere bemanningsleden van het ruimtestation een handtekening op. Dat moet op zich al een kunst zijn: netjes schrijven zonder zwaartekracht.

Willem-Alexander kreeg de vlag en hing hem aan de muur. Kuipers was bij ’s konings inhuldiging op 30 april 2013 een van diens twee herauten.

Olifantjes, opa Bernhard was er dol op. Hij had er onnoemelijk veel in zijn kamers in Paleis Soestdijk. Zijn kleinzoon heeft er ‘slechts’ één staan. Het beest –teruggedrongen tot nederige proporties– kijkt hem trouwhartig aan. Op zijn derrière draagt de dikhuid een koninklijk embleem met de vermelding ”30 april”. Dat was Koninginnedag, heel lang. Nu hebben we Koningsdag, de 27e.

De fotolijst toont geen afbeelding van ”Nacht rondom Eikenhorst”, maar dit is de achterkant. De voorkant kennen we van een foto van anderhalf jaar geleden, toen de koning achter dit bureau zat: daar prijkte toen een afbeelding van zijn drie dochters.

Niks slagroomtaartjes, gewoon een koekje. Al mag premier Rutte er vast nog wel een paar extra nemen van het schaaltje op tafel, voor het geval de tijdsspanne tussen ontbijt en lunch te groot is.

Het bloemstuk op de schoorsteenmantel lijkt groter dan het is doordat het voor de spiegel staat. In die spiegel ook nog een glimp van een portret van koningin Beatrix. Marte Röling vervaardigde het in 1982. Beatrix was toen net zo lang koningin als haar zoon nu koning is.

Kijk daar nou: overgrootmoeder Wilhelmina met de hondjes die haar eenzame oude dag opfleurden. Willem-Alexander heeft haar nooit gekend; hij werd ruim vier jaar na haar overlijden geboren. Buiten beeld, rechts aan de muur, hangt overigens een groot schilderij van Willem van Oranje.

De iPhone ligt onder handbereik. De koning is een liefhebber van Applespulletjes, al vindt hij het niet nodig om het allernieuwste hebbedingetje te bezitten en het op-een-na-allernieuwste af te danken alsof het oud en sleets geworden zou zijn.

Achter de koning: hijzelf! Kunstenares Marjolein Rothman won ruim een jaar geleden de ontwerpwedstrijd ”Beeld van de Koning.” Zij mocht voor de raadzaal van het Amsterdamse stadhuis een sculptuur van de nieuwe vorst vervaardigen. Drie van de 34 ontwerpen waren geselecteerd en vervolgens hebben ruim 2500 Amsterdammers via internet hun stem uitgebracht. Rothman won de wedstrijd. Een –kleinere– replica ging naar de koning zelf. Hij is er kennelijk tevreden over, anders zou het geen plaats in zijn werkkamer krijgen.

Drie keer de koning dus: op de lambrisering, in de stoel en gespiegeld in het tafelblad.