Mede om die reden startte het Hoornbeeck College ruim drie jaar geleden het lectoraat ”Werken aan de Opdracht”. Vrijdag komt er officieel een einde aan. Lector dr. W. Fieret en zijn collega’s sluiten hun werk af met de publicatie ”Vorming onder spanning: refojongeren in de moderne cultuur”, die vrijdagmiddag wordt gepresenteerd op een symposium in Amersfoort.

Lectoraten zijn er inmiddels vele. Aanvankelijk begonnen hogescholen ermee, maar sinds enkele jaren mogen ook mbo-scholen ermee aan de slag. Lectoraten zijn te vergelijken met bijzondere leerstoelen aan de universiteit, maar dan in het hoger en middelbaar beroepsonderwijs. Lectoren doen onderzoek op het snijvlak van theorie en beroepspraktijk. Ze worden voor een belangrijk deel bekostigd door de overheid.

Soms blijft voor de gewone man onduidelijk wat lectoraten precies opleveren, maar dat kan dr. Fieret en zijn collega’s niet worden verweten. Het lectoraat ”Werken aan de Opdracht” voerde de afgelopen drie jaar tientallen gesprekken met jongeren, ouders, docenten en ambtsdragers. Ook verzorgde het vele presentaties in het land en produceerde het publieksvriendelijke brochures voor alle doelgroepen.

Tot de erfenis van het lectoraat behoort de handzame indeling van reformatorische jongeren in verbinders, schakelaars en ontkoppelaars. Op elke indeling is kritiek mogelijk, ook op deze, maar gebleken is dat opvoeders de diverse groepen herkennen vanuit hun eigen omgang met jongeren.

Verbinders proberen de christelijke waarden en normen van thuis te integreren in hun eigen leven. Ze gaan grotendeels in het spoor van hun ouders. Schakelaars leven in twee werelden en switchen voortdurend. Ze gaan naar de kerk én de bioscoop, maar ervaren niet of nauwelijks spanning tussen die twee. Ontkoppelaars gaan een stap verder en nemen afstand van wat ze thuis hebben meegekregen. Ze leven los van de Bijbel, de kerk en het christelijk geloof. Uit de vele gesprekken die het lectoraat voerde, blijkt dat verreweg de meeste reformatorische jongeren tot de schakelaars behoren.

Met deze constatering zijn we er niet. Zij is slechts het begin en roept de vraag op: Hoe nu verder? Eén ding is duidelijk: pasklare antwoorden op deze vraag bestaan niet. Maar vervolgonderzoek, op dezelfde concrete manier als dr. Fieret en zijn collega’s hebben gedaan, is gewenst. Het zou jammer zijn als het lectoraat niet op de een of andere manier een vervolg krijgt. De jongeren zijn het waard.

Hopelijk is het Hoornbeeck College bereid om, samen met de reformatorische scholen voor voortgezet onderwijs en de kerken, er opnieuw energie, tijd en geld in te steken. Want wie de jongeren heeft, heeft de toekomst.