Dr. Plaisier verbleef afgelopen jaren in Hongkong en was getuige van de enorme groei van het christendom in China. In het jongste nummer van Wapenveld, het blad van oud-leden van de CSFR, gaat hij in gesprek met Trouwjournalist Emiel Hakkenes. Anders dan voor Plaisier is voor Hakkenes de relevantie van het christelijk geloof verdwenen.

Wapenveld sprak met de twee aan het eind van een jaarserie over inwijden in de geheimen van het geloof. Beiden kennen elkaar, omdat Hakkenes in 2008 een boek schreef over dr. Plaisier als kerkleider. Terwijl Plaisier nadien in China onder de indruk kwam van de bloei van het christelijk geloof, publiceerde Hakkenes vorig jaar zijn ”God van de gewone mensen. Hoe het geloof uit een familie verdween”.

Hakkenes verwoordt zijn geloof met een strofe van Thé Lau, zijn muzikale held: „Ik zoek niet naar de hemel, ik zoek niet naar de hel, ik zoek naar de verhalen, die niemand meer vertelt.” Het Oude of het Nieuwe Testament heeft hij niet meer nodig, want het grote verhaal heeft afgedaan, aldus de journalist. „Maar in het kleine verhaal is nieuw leven gevonden.”

Thema voor Hakkenes is de zoektocht, zegt hij. „Hoe verhoud ik mij tot de geloofstraditie waar ik uit voortkom? Ik vind daar hoegenaamd niets in. Waar vind ik het dan wel? In de verhalen van mijn voorgeslacht en de ervaring die ik zelf heb met kunst en muziek.”

Plaisier daarentegen heeft een nieuwe vrijmoedigheid gevonden in China. „China heeft in de twintigste eeuw een verschrikkelijke geschiedenis achter de rug. Veel mensen waren betrokken bij de christenvervolging ten tijde van de culturele revolutie. Veel leden van de communistische partij die hieraan meededen, zijn onder de indruk gekomen van de geestelijke kracht van christenen om door te gaan en te blijven bidden, zingen, liefhebben en vergeven. (…) Door mijn China-ervaring zijn mijn preken veranderd. Ik ben hoopvoller ten aanzien van het werk van de Geest dan ik daarvoor was.”

In China liep de zending in de jaren zestig op niets uit, zegt Plaisier. „Maar het liep anders, niet dankzij de zending. Dat is een mooi voorbeeld van de onmacht van het westerse christendom om de wereld te veranderen. Op een bepaald moment komt het christendom weer overeind. Alsof de Geest zegt: nu ga ik het zelf wel doen.”

Lees ook:

Kleinzoon Hakkenes werd niet gedoopt